خط فقر ماهانه در ایران به ۶ میلیون و ۱۲۸ هزار تومان رسیده و نرخ فقر به ۳۶ درصد افزایش یافته است. تورم مزمن و فقدان رشد اقتصادی پایدار از عوامل اصلی این وضعیت هستند. سیاستگذاران باید با اصلاحات اقتصادی و کاهش ریسکهای سیاسی به بهبود شرایط بپردازند.
به نقل از خبرگزاری اقتصاد نیوز، در تحولی نگرانکننده برای اقتصاد ایران، اعلام شده است که خط فقر ماهانه برای هر نفر در سال ۱۴۰۳ به ۶ میلیون و ۱۲۸ هزار تومان رسیده است. این رقم نشاندهنده افزایش نرخ فقر به حدود ۳۶ درصد است، که بالاترین میزان از ابتدای دهه ۱۳۹۰ تاکنون محسوب میشود. این آمار حاکی از آن است که بیش از یکسوم جمعیت کشور قادر به تأمین نیازهای اولیه خود برای دریافت حداقل کالری مورد نیاز نیستند، که این مسئله زنگ خطری جدی برای سیاستگذاران اقتصادی کشور است.
تحلیلگران اقتصادی بر این باورند که تورم مزمن، به ویژه در بخشهای اساسی همچون خوراک و مسکن، یکی از عوامل اصلی افزایش نرخ فقر در سالهای اخیر بوده است. تورم بیش از ۳۰ درصدی، فشار مضاعفی بر خانوارها وارد کرده و قدرت خرید آنها را به شدت کاهش داده است. علاوه بر این، فقدان رشد اقتصادی پایدار و فراگیر نیز به عنوان عامل دیگری در گسترش فقر نقش داشته است. بدون ایجاد رشد اقتصادی پایدار و کنترل تورم، سیاستهای حمایتی نمیتوانند به کاهش پایدار فقر منجر شوند.
برای مقابله با این چالشها، کاهش ریسکهای سیاسی و اجرای اصلاحات اقتصادی ضروری به نظر میرسد. سیاستگذاران باید با اتخاذ رویکردهای جامع و بلندمدت، به دنبال ایجاد بسترهای مناسب برای رشد اقتصادی و بهبود شرایط زندگی مردم باشند. تنها با این اقدامات میتوان امیدوار بود که وضعیت اقتصادی کشور بهبود یابد و نرخ فقر کاهش یابد.
در نهایت، این شرایط اقتصادی نه تنها بر قشر فقیر جامعه، بلکه بر طبقه متوسط نیز تأثیر منفی گذاشته و آنها را به فقر نزدیکتر کرده است. ضروری است که دولت با اتخاذ تدابیر مناسب، به بهبود وضعیت اقتصادی کشور و کاهش فشار بر خانوارها بپردازد. این اقدامات میتواند شامل برنامههای حمایتی هدفمند، اصلاحات ساختاری و تلاش برای افزایش بهرهوری اقتصادی باشد.
