دکتر ابراهیم رزاقی، اقتصاددان برجسته ایرانی و منتقد سیاستهای وارداتمحور، با تأکید بر تولید داخلی و عدالت اجتماعی، درگذشت. او با آثار علمیاش به شکلگیری دیدگاه بومی در اقتصاد ایران کمک کرد و بر اهمیت خودکفایی و کاهش وابستگی به واردات تأکید داشت.
به نقل از خبرگزاری تجارت نیوز، دکتر ابراهیم رزاقی، استاد برجسته و اقتصاددان نامآور ایرانی، پس از سالها تلاش بیوقفه در عرصه علمی و پژوهشی، دار فانی را وداع گفت. او که به عنوان یکی از منتقدان سرسخت سیاستهای اقتصادی وارداتمحور شناخته میشد، همواره بر اهمیت تولید داخلی، عدالت اجتماعی و استقلال اقتصادی تأکید داشت. دکتر رزاقی، متولد ۱۳۱۸ و فارغالتحصیل دکترای توسعه اقتصادی از دانشگاه سوربن فرانسه، بیش از چهار دهه به تدریس و پژوهش در دانشگاه تهران پرداخت و تأثیر عمیقی بر نسلهای مختلف دانشجویان و پژوهشگران بر جای گذاشت.
آثار علمی دکتر رزاقی، از جمله «اقتصاد ایرانزمین»، «آشنایی با اقتصاد ایران» و «اقتصاد مقاومتی؛ از وادادگی تا ایستادگی»، به شکلگیری دیدگاهی بومی و مستقل در اقتصاد کشور کمک شایانی کرد. او اقتصاد را نه تنها به عنوان یک علم تکنیکی، بلکه به مثابه ابزاری برای ارتقای عدالت و ارزشهای اخلاقی میدید. تحلیلهای او همواره با تمرکز بر مردم و تولید ملی همراه بود و بر این باور بود که بیتوجهی به تولید داخلی و اجرای نادرست سیاستهای اقتصادی میتواند به افزایش فقر و شکاف طبقاتی منجر شود.
دکتر رزاقی با نگاهی ژرف به اقتصاد ایران، همواره بر لزوم بازنگری در سیاستهای اقتصادی تأکید داشت و معتقد بود که توسعه پایدار تنها از طریق حمایت از تولید داخلی و تقویت اقتصاد مقاومتی ممکن است. او بر این باور بود که اقتصاد ایران باید به سمت خودکفایی و کاهش وابستگی به واردات حرکت کند تا بتواند در برابر تحولات جهانی مقاوم بماند. این دیدگاهها، به ویژه در شرایط کنونی اقتصادی کشور، همچنان از اهمیت فراوانی برخوردار است و میتواند راهگشای سیاستگذاران در مسیر توسعه اقتصادی باشد.
در نهایت، میراث علمی و فکری دکتر رزاقی همچنان به عنوان چراغ راهنمایی برای نسلهای آینده باقی خواهد ماند. او با تحلیلهای دقیق و دیدگاههای نوآورانهاش، نه تنها در جامعه علمی، بلکه در میان سیاستگذاران و فعالان اقتصادی نیز جایگاه ویژهای داشت. درگذشت او ضایعهای بزرگ برای جامعه علمی و اقتصادی کشور به شمار میرود، اما آثار و اندیشههای او همچنان به عنوان منبعی ارزشمند برای پژوهش و سیاستگذاری اقتصادی باقی خواهد ماند.
