تنشهای مرزی دیوراند؛ آیا پاکستان و طالبان به توافقی پایدار خواهند رسید؟

توافق ۴۸ ساعته پاکستان و طالبان آرامشی موقت در منطقه دیوراند ایجاد کرده است. تحلیلگران بر اهمیت دیپلماسی برای کاهش تنشها و جلوگیری از تاثیرات منفی اقتصادی تاکید دارند. تحریک طالبان پاکستان همچنان تهدیدی بزرگ برای امنیت پاکستان محسوب میشود.
به نقل از خبرگزاری دنیای اقتصاد، در حالی که توافقی ۴۸ ساعته میان پاکستان و طالبان به دست آمده است، تحلیلگران اقتصادی و سیاسی بر این باورند که این توافق تنها یک آرامش موقت در منطقه پرتنش دیوراند است. پاکستان با هدف ایجاد یک «هنجار جدید» در روابط خود با طالبان، به دنبال روشن کردن این نکته است که هرگونه حمله به خاک این کشور میتواند به واکنشهای جدی در داخل افغانستان منجر شود. این رویکرد، نشاندهنده تغییر در چشمانداز استراتژیک پاکستان و افغانستان است، که اگرچه ممکن است درگیریهای اخیر را کاهش دهد، اما احتمال تشدید تنشها در هفتههای آینده همچنان بالاست.
در میان گروههای مسلح فعال در افغانستان، «تحریک طالبان پاکستان» (TTP) به عنوان بزرگترین تهدید برای امنیت پاکستان شناخته میشود. این گروه که در سال ۱۳۸۶ و در جریان «جنگ علیه تروریسم» به رهبری ایالات متحده ظهور کرد، سالهاست که علیه اسلامآباد به مبارزه مسلحانه مشغول است. خواستههای اصلی این گروه شامل آزادی اعضای زندانی و لغو ادغام مناطق قبیلهای سابق پاکستان با استان خیبر پختونخوا است. این مطالبات، چالشهای اقتصادی و امنیتی قابل توجهی برای دولت پاکستان به همراه دارد.
در تحلیلهای اقتصادی، تداوم تنشها میان پاکستان و طالبان میتواند تاثیرات منفی بر اقتصاد منطقهای داشته باشد. افزایش هزینههای نظامی و کاهش سرمایهگذاریهای خارجی از جمله پیامدهای احتمالی این وضعیت است. همچنین، عدم ثبات در مرزهای دیوراند میتواند جریان تجارت و حملونقل را مختل کند و به کاهش رشد اقتصادی در هر دو کشور منجر شود. در این میان، تحلیلگران بر اهمیت دیپلماسی و گفتگو به عنوان راهکاری برای دستیابی به یک توافق پایدار تاکید دارند.
در نهایت، با توجه به پیچیدگیهای سیاسی و اقتصادی موجود، دستیابی به یک راهحل پایدار و کاهش تنشها در مرزهای دیوراند نیازمند تلاشهای مستمر و هماهنگ از سوی تمامی طرفهای درگیر است. تنها از طریق یک رویکرد جامع و همکاریهای منطقهای است که میتوان به چشماندازی روشنتر و باثباتتر دست یافت.




