صنایع تکمیلی ایران به دلیل سیاستهای مبهم و بیثباتی در تأمین مواد اولیه دچار چالشهای جدی شدهاند. سعید ترکمان بر لزوم مشارکت بخش خصوصی در تصمیمگیریها تأکید دارد تا با اصلاح ساختارها، رقابتپذیری و اشتغال افزایش یابد و جایگاه جهانی بهبود یابد.
به نقل از خبرگزاری عصر اقتصاد، صنایع تکمیلی کشور، به دلیل سیاستهای مبهم در قیمتگذاری و بیثباتی در تأمین مواد اولیه، سالهاست که در شرایطی ناپایدار و آسیبپذیر قرار گرفتهاند. در این میان، سعید ترکمان، رئیس انجمن صنایع پلیمر، بهطور موشکافانه به بررسی چالشهای پیشروی این صنعت پرداخته است. او معتقد است که این چالشها نهتنها توان رقابتی ایران را در بازارهای جهانی کاهش داده، بلکه آینده اشتغال و ارزش افزوده ملی را نیز در معرض خطر قرار داده است.
ترکمان بر این نکته تأکید دارد که تصمیمگیریهای کلان در صنعت پتروشیمی بدون مشارکت واقعی تولیدکنندگان انجام میشود. او با اشاره به اینکه هیچیک از اعضای هیأتمدیره شرکت ملی صنایع پتروشیمی از بخش خصوصی نیستند، به شکاف عمیق میان سیاستگذاران و فعالان بازار اشاره میکند. این ساختار تصمیماتی را به همراه دارد که عمدتاً به نفع مجتمعهای بزرگ است و فشار اصلی را بر صنایع پاییندستی وارد میکند؛ صنایعی که بار اصلی اشتغال و ارزش افزوده را به دوش میکشند.
در تحلیل سازوکار عرضه محصولات در بورس کالا، ترکمان به تشریح مشکلات موجود پرداخته و بیان میکند که بسیاری از معضلات از همین بخش نشأت میگیرند. او بهطور مثال توضیح میدهد که در صورت عرضه هزار تن محصول توسط یک مجتمع پتروشیمی، چگونه این فرآیند میتواند به نفع مجتمعهای بزرگ و به ضرر صنایع کوچکتر تمام شود. این نابرابریها نهتنها به کاهش رقابتپذیری منجر میشود، بلکه بهطور مستقیم بر اشتغال و تولید داخلی نیز تأثیر منفی میگذارد.
با توجه به این چالشها، ضروری است که سیاستگذاران با نگاهی جامعتر و با مشارکت فعالان بخش خصوصی، به بازنگری در سیاستهای موجود بپردازند. اصلاح این ساختارها میتواند به تقویت رقابتپذیری صنایع تکمیلی و افزایش اشتغال و ارزش افزوده ملی منجر شود. تنها از این طریق است که میتوان امیدوار بود تا صنعت پتروشیمی ایران جایگاه خود را در بازارهای جهانی بهبود بخشد و به توسعه پایدار اقتصادی کشور کمک کند.
