آزار جنسی در محیط کار تأثیرات منفی بر بازار کار زنان دارد، از جمله کاهش بهرهوری و اعتماد به نفس. جنبش «من هم» به رهبری تارانا برک، به توانمندسازی قربانیان کمک کرده است. ایجاد محیطهای کاری امن و حمایت از قربانیان، یک ضرورت اقتصادی و اخلاقی است.
به نقل از خبرگزاری اقتصاد نیوز، آزار جنسی در محیط کار، نه تنها به عنوان یک معضل اجتماعی، بلکه به عنوان یک چالش اقتصادی نیز شناخته میشود که تأثیرات گستردهای بر بازار کار زنان دارد. داستان تارانا برک، بنیانگذار جنبش «من هم» (Me Too Movement)، نمونهای از تلاشهای بیوقفه برای مقابله با این معضل است. او که خود سالها با شرم و سکوت زندگی کرده بود، در مواجهه با دختران و زنانی که تجربه مشابهی داشتند، به این نتیجه رسید که همدلی و بیان تجربههای مشترک میتواند نقطه آغازی برای تغییر باشد. این جنبش که در سال ۱۳۸۵ خورشیدی آغاز شد، به تدریج توانست صدای قربانیان را به گوش جهانیان برساند و به توانمندسازی آنان کمک کند.
تأثیر آزار جنسی بر بازار کار زنان، نه تنها در کاهش بهرهوری و افزایش غیبتها، بلکه در کاهش اعتماد به نفس و انگیزه کاری نیز مشهود است. بسیاری از زنان به دلیل ترس از قضاوت یا از دست دادن شغل، از گزارش این موارد خودداری میکنند، که این امر به نوبه خود موجب افزایش نرخ ترک شغل و کاهش مشارکت زنان در بازار کار میشود. به علاوه، این مسئله میتواند بر تصمیمگیریهای اقتصادی و حرفهای زنان تأثیر بگذارد و آنان را از دستیابی به فرصتهای برابر باز دارد.
از منظر اقتصادی، کاهش مشارکت زنان در بازار کار به معنای از دست دادن نیروی کار ماهر و کاهش تولید ناخالص داخلی است. در شرایطی که اقتصاد جهانی نیازمند بهرهوری بالاتر و نوآوری است، حضور فعال و مطمئن زنان در محیطهای کاری میتواند به افزایش رقابتپذیری و رشد اقتصادی منجر شود. بنابراین، ایجاد محیطهای کاری امن و حمایت از قربانیان آزار جنسی، نه تنها یک وظیفه اخلاقی، بلکه یک ضرورت اقتصادی است.
پیشبینی میشود که با افزایش آگاهی عمومی و تقویت قوانین حمایتی، شاهد کاهش موارد آزار جنسی در محیطهای کاری باشیم. این امر میتواند به افزایش مشارکت زنان در بازار کار و بهبود شاخصهای اقتصادی منجر شود. در نهایت، توانمندسازی زنان و ایجاد محیطهای کاری امن، نه تنها به نفع خود آنان، بلکه به سود کل جامعه و اقتصاد خواهد بود.
