در عصر هوش مصنوعی، رهبران موفق با ترکیب دانش فنی و چشمانداز استراتژیک، سازمانها را به سوی موفقیت هدایت میکنند. توانایی پیشبینی و تطبیق با تغییرات سریع فناوری و بهروزرسانی مداوم مهارتها، از مهارتهای حیاتی رهبری محسوب میشود.
به نقل از خبرگزاری عصر اقتصاد، در دوران معاصر، تکیه صرف بر دانش فنی یا تجربه گذشته دیگر برای هدایت سازمانها کافی نیست. امروزه، رهبران موفق کسانی هستند که با داشتن چشمانداز روشن و توانایی پیشبینی تغییرات، قادرند سازمان خود را به سوی موفقیت هدایت کنند. چشمانداز، از یک فضیلت تزئینی به ابزاری حیاتی برای بقا و رشد تبدیل شده است. رهبران آیندهنگر، با الهام از آموزههای آدام گالینسکی، استاد برجسته مدرسه کسبوکار کلمبیا، باید نقش مربی، الگو و آیندهنگر را به طور همزمان ایفا کنند. این رهبران ابتدا آیندهای مطلوب را تصور کرده و سپس آن را به زبانی ساده و قابل فهم برای تیمهای خود توضیح میدهند، و در نهایت، این چشمانداز را به بخشی از فرهنگ سازمانی تبدیل میکنند.
تحقیقات جیمز کوزس و بری پوزنر نشان میدهد که در میان هزاران نفر در سراسر جهان، ویژگی «دوراندیشی» پس از «صداقت» به عنوان دومین شاخص حیاتی رهبری شناخته میشود. این یافته ساده اما عمیق، بر اهمیت دو ستون اصلی رهبری، یعنی اعتماد و چشمانداز، تأکید دارد. مایکل واتکینز از مدرسه IMD نیز بر این باور است که رهبران باید بتوانند با بهرهگیری از این ویژگیها، نه تنها در مواجهه با چالشهای روزمره، بلکه در شرایط بحرانی نیز سازمان خود را به سوی موفقیت هدایت کنند.
در عصر هوش مصنوعی، توانایی پیشبینی و تطبیق با تغییرات سریع فناوری، به یکی از مهمترین مهارتهای رهبری تبدیل شده است. رهبران باید با استفاده از دادههای اقتصادی و شاخصهای پیشرو، استراتژیهایی را طراحی کنند که نه تنها در کوتاهمدت بلکه در بلندمدت نیز پایداری و رشد سازمان را تضمین کند. این امر مستلزم آن است که رهبران به طور مداوم دانش و مهارتهای خود را بهروز کنند و با تغییرات محیطی همگام شوند.
در نهایت، موفقیت سازمانها در عصر هوش مصنوعی به توانایی رهبران در ترکیب دانش فنی با چشمانداز استراتژیک بستگی دارد. این ترکیب، به آنها امکان میدهد تا با اعتماد به نفس و شفافیت، سازمان خود را به سوی آیندهای روشن هدایت کنند. رهبران باید به عنوان مربی و الگو، نه تنها به دنبال بهبود عملکرد فعلی باشند، بلکه باید برای مواجهه با چالشهای آینده نیز آماده باشند. این رویکرد، نه تنها به سازمانها کمک میکند تا در بازار رقابتی امروز بقا یابند، بلکه به آنها اجازه میدهد تا در مسیر شکوفایی و رشد پایدار گام بردارند.
