بحران نقدینگی در بازار باز؛ چالش بانکها و سیاستهای انقباضی بانک مرکزی

بانکها در حراج بازار باز با افزایش سفارشهای ریپو به دنبال نقدینگی بیشتر بودند، اما بانک مرکزی با سیاستهای انقباضی، تزریق نقدینگی را محدود کرد. این تضاد منافع بین نیاز بانکها و کنترل تورم، نیازمند بررسی و تعدیل سیاستهای پولی است.
به نقل از خبرگزاری تجارت نیوز، در تازهترین تحولات اقتصادی، آمارهای بانک مرکزی از بازار باز و بازار بین بانکی نشان میدهد که در بیست و پنجمین حراج بازار باز سال جاری، که در تاریخ ۱۴ مهرماه برگزار شد، بانکها با افزایش سفارشهای ریپو به دنبال جذب نقدینگی بیشتری از بانک مرکزی بودند. این افزایش تقاضا، رکوردی جدید در ثبت سفارشهای ریپو به دنبال داشت. با این حال، بانک مرکزی همچنان به نیاز فزاینده بانکها به منابع مالی بیتوجه باقی ماند و نه تنها حجم سفارشهای پذیرفتهشده را افزایش نداد، بلکه تزریق نقدینگی در این بازار را بیش از پیش محدود ساخت.
بازار باز به عنوان یکی از ابزارهای کلیدی سیاستگذاری پولی، نقش مهمی در تأمین نقدینگی بانکها ایفا میکند. در این سازوکار، بانکها از طریق فروش اوراق بهادار به بانک مرکزی، نقدینگی مورد نیاز خود را تأمین میکنند. با این حال، سیاستهای انقباضی بانک مرکزی در هفتههای اخیر، چالشهای جدیدی را برای بانکها به وجود آورده است. این سیاستها که به منظور کنترل تورم و حفظ ثبات مالی اتخاذ شدهاند، به نظر میرسد که با نیازهای فوری بانکها به نقدینگی در تضاد قرار گرفتهاند.
در شرایط کنونی، بانکها با عطش شدید نقدینگی مواجهاند و این مسئله میتواند تأثیرات گستردهای بر توانایی آنها در ارائه تسهیلات و خدمات مالی به مشتریان داشته باشد. از سوی دیگر، بانک مرکزی با پایبندی به سیاستهای انقباضی خود، به دنبال آن است که از افزایش تورم جلوگیری کند. این تضاد منافع، نیازمند بررسی دقیق و تصمیمگیریهای استراتژیک است تا تعادل مناسبی میان کنترل تورم و تأمین نقدینگی بانکها برقرار شود.
در نهایت، با توجه به روندهای اقتصادی و شاخصهای مالی موجود، پیشبینی میشود که بانک مرکزی در هفتههای آتی تحت فشار بیشتری برای تعدیل سیاستهای خود قرار گیرد. این امر میتواند به بازنگری در سیاستهای پولی و افزایش تزریق نقدینگی به بازار بینجامد، تا از یک سو نیازهای بانکها مرتفع شود و از سوی دیگر، ثبات اقتصادی حفظ گردد. این تحولات نیازمند نظارت دقیق و تحلیلهای عمیق اقتصادی است تا بتواند به بهترین نحو ممکن منافع همه طرفهای درگیر را تأمین کند.




