توافق ۲۰ ساله پیشنهادی آمریکا و اسرائیل به دنبال حفظ حمایت مالی و کاهش حساسیتهای سیاسی است. دولت نتانیاهو با تغییر کارکرد کمکها به سرمایهگذاری مشترک در فناوری نظامی، به دنبال وابستگی متقابل فناورانه است. این توافق میتواند نقطه عطفی در روابط دو کشور باشد.
به نقل از خبرگزاری اقتصاد آنلاین، در آستانه پایانیافتن تفاهمنامه دهساله کمکهای امنیتی آمریکا به اسرائیل در سال ۲۰۲۸، تلآویو در تلاش است تا چارچوبی نوین و بلندمدت با واشنگتن ایجاد کند. این توافق ۲۰ ساله پیشنهادی، نه تنها به حفظ سطح حمایت مالی کنونی میپردازد، بلکه با افزودن بندهای «اول آمریکا» به دنبال کاهش حساسیتهای سیاسی دولتهای پیشین است. این رویکرد، در حالی مطرح میشود که فشارهای سیاسی از سوی جریانهای مختلف و بدگمانیهای دوحزبی نسبت به جنگ غزه، فضای مذاکرات را پیچیده کرده است.
دولت نتانیاهو با پیشنهاد تغییر کارکرد بخشی از کمکها، از انتقال مستقیم پول به سرمایهگذاری مشترک در حوزههای فناوری نظامی و توسعه سامانههایی چون گنبد آهنین، تلاش دارد تا مسیری تازه بگشاید. این رویکرد که بر سود عملی برای صنایع نظامی آمریکا تأکید دارد، در واقع مکمل سنت توافقهای دهساله گذشته است. هدف اصلی این استراتژی، ایجاد نوعی وابستگی متقابل فناورانه است که در دورههای سیاسی مختلف، به ویژه در دوره ترامپ، شانس بیشتری برای پذیرش داشته باشد.
گفتوگوها که در جریان جنگ غزه متوقف شده بود، اکنون ازسر گرفته شده است. سوال اصلی این است که آیا میتوان میان نیازهای راهبردی اسرائیل و منافع اقتصادی و سیاسی آمریکا تعادلی برقرار کرد؟ تحلیلگران معتقدند که با توجه به تحولات منطقهای و جهانی، این توافق میتواند به عنوان یک نقطه عطف در روابط دو کشور عمل کند و به تقویت همکاریهای دوجانبه در حوزههای فناوری و امنیتی منجر شود.
در نهایت، این توافق پیشنهادی نه تنها بر روابط دوجانبه تأثیرگذار خواهد بود، بلکه میتواند به عنوان الگویی برای سایر همکاریهای بینالمللی در حوزه امنیت و فناوری عمل کند. با توجه به تغییرات سریع در زمینههای نظامی و فناوری، ایجاد چنین چارچوبهایی میتواند به تقویت ثبات و امنیت جهانی کمک کند. این توافق، در صورت تحقق، میتواند به عنوان یک مدل موفق از همکاریهای بلندمدت و استراتژیک میان کشورها مطرح شود.
