مذاکرات و روابط بین‌الملل

بحران بی‌پایان افغانستان و پاکستان؛ شکست مذاکرات استانبول

خلاصه خبر

مذاکرات صلح افغانستان و پاکستان در استانبول بدون نتیجه پایان یافت و مرز دیورند همچنان منبع تنش است. تحلیلگران هشدار می‌دهند که ادامه بحران‌ها می‌تواند به اقتصاد دو کشور و منطقه آسیب برساند و بر اهمیت تلاش‌های دیپلماتیک برای کاهش تنش‌ها تأکید می‌کنند.

به نقل از خبرگزاری جهان صنعت نیوز، در حالی که جهان به دنبال راه‌حلی برای بحران‌های مداوم در منطقه است، مذاکرات اخیر میان افغانستان و پاکستان که به منظور ایجاد صلح و ثبات در استانبول برگزار شد، بدون دستیابی به نتیجه‌ای ملموس پایان یافت. این مذاکرات که با میانجی‌گری قطر و ترکیه در تاریخ ۱۵ و ۱۶ آبان ۱۴۰۴ برگزار شد، امیدواری‌های بسیاری را برای کاهش تنش‌ها و برقراری آتش‌بس در پی داشت. با این حال، اعلام شکست این مذاکرات، بار دیگر آینده روابط دو کشور را در هاله‌ای از ابهام فرو برده است.

مرز دیورند، که به طول بیش از ۲۶۰۰ کیلومتر افغانستان و پاکستان را از هم جدا می‌کند، همچنان نقطه‌ اصلی اختلافات و تنش‌های تاریخی میان دو کشور باقی مانده است. این مرز که هرگز به طور رسمی از سوی افغانستان به رسمیت شناخته نشده، طی دهه‌ها شاهد درگیری‌های مکرر بوده است. از سال ۱۴۰۰ و با روی کار آمدن طالبان، پاکستان بارها افغانستان را متهم کرده است که گروه‌هایی مانند تحریک طالبان پاکستان از خاک این کشور برای انجام عملیات علیه پاکستان استفاده می‌کنند. این اتهامات و تنش‌ها به پیچیدگی روابط بین دو کشور افزوده و تلاش‌های دیپلماتیک را با چالش‌های جدی مواجه کرده است.

تحلیلگران اقتصادی بر این باورند که تداوم این بحران‌ها می‌تواند تأثیرات مخربی بر اقتصاد دو کشور و منطقه داشته باشد. با توجه به وابستگی‌های اقتصادی متقابل و نیاز به ثبات برای جذب سرمایه‌گذاری‌های خارجی، عدم دستیابی به توافقی پایدار می‌تواند به کاهش رشد اقتصادی و افزایش بی‌ثباتی در بازارهای منطقه منجر شود. از سوی دیگر، پیش‌بینی می‌شود که ادامه این تنش‌ها به افزایش هزینه‌های نظامی و کاهش بودجه‌های توسعه‌ای منجر گردد که خود می‌تواند به تشدید فقر و نابرابری در این کشورها دامن بزند.

در نهایت، با وجود شکست مذاکرات اخیر، ضرورت تلاش‌های مستمر برای یافتن راه‌حل‌های دیپلماتیک و کاهش تنش‌ها بیش از پیش احساس می‌شود. تنها از طریق گفت‌وگو و همکاری‌های منطقه‌ای می‌توان به چشم‌اندازی روشن‌تر برای آینده روابط افغانستان و پاکستان دست یافت. این امر نه تنها به نفع دو کشور، بلکه به سود کل منطقه خواهد بود.

آرش رضایی

من آرش هستم؛ پژوهشگری که بیشتر از عدد و رقم، به رفتار آدم‌ها در بازارها علاقه‌منده. مسیر کاری من از دنیای آمار شروع شد، اما حالا بیشتر روی اقتصاد رفتاری و تصمیم‌گیری‌های مالی کار می‌کنم. برام جذابه که بدونم چرا مردم برخلاف منطق اقتصادی عمل می‌کنن و چطور احساسات می‌تونه بازار رو بالا و پایین ببره. سعی می‌کنم تحلیل‌هام ترکیبی از داده و روان‌شناسی باشه.

نوشته های مشابه

دکمه بازگشت به بالا