امنیت روانی و شغلی زنان در بازار کار اهمیت زیادی دارد و آزار جنسی به عنوان یک شوک منفی بر ساختار نیروی کار زنان تأثیر میگذارد. برای کاهش این مالیات روانی، سیاستهای حمایتی و آموزشی باید اجرا شود تا محیطهای کاری امن و بدون تبعیض ایجاد گردد.
به نقل از خبرگزاری اقتصاد نیوز، در تحلیلهای اقتصادی، معمولاً به موضوعاتی همچون عرضه نیروی کار، سرمایه انسانی و انگیزههای مشارکت پرداخته میشود. با این حال، یکی از متغیرهای مهم و کمتر مورد توجه، «امنیت روانی و شغلی» است که به ویژه برای زنان در بازار کار اهمیت بسزایی دارد. آزار جنسی در محیط کار، نه تنها به عنوان یک آسیب شخصی بلکه به عنوان یک «شوک منفی» ساختار نیروی کار زنان را تحت تأثیر قرار میدهد. این مسئله به نوعی مالیات روانی و اجتماعی ناخواسته تبدیل میشود که هرگز در حسابهای رسمی ثبت نمیگردد، اما تأثیرات اقتصادی آن به وضوح قابل مشاهده است.
پس از افشای پروندههای گستردهای همچون هاروی واینستین در هالیوود، موجی از آگاهی عمومی با هشتگ «Me Too» به راه افتاد که توجهها را به سوی این چالشها جلب کرد. در چنین فضایی، زنان اغلب با تردید و تأخیر وارد بازار کار میشوند و به انتخاب فرصتهای شغلی کمبرخورد و کماصطکاک، حتی با درآمد کمتر، روی میآورند. این انتخابها نشاندهنده تأثیرات عمیق فرهنگی و رفتاری محیط کار بر تصمیمگیریهای شغلی زنان است.
اقتصاددانان بر این باورند که برای کاهش این مالیات روانی و اجتماعی، باید سیاستهای حمایتی و آموزشی موثری تدوین و اجرا شود. ایجاد محیطهای کاری امن و حمایت از حقوق زنان میتواند انگیزه مشارکت اقتصادی آنان را افزایش دهد و به بهبود ساختار نیروی کار کمک کند. در این راستا، دولتها و سازمانهای خصوصی باید به طور جدی به ایجاد تغییرات فرهنگی و ساختاری بپردازند تا زنان بتوانند بدون نگرانی از آزار و اذیت، به طور کامل در فعالیتهای اقتصادی مشارکت کنند.
با توجه به روندهای کنونی و افزایش آگاهی عمومی، پیشبینی میشود که در سالهای آینده، فشار بیشتری بر نهادهای کاری برای ایجاد محیطهای امن و بدون تبعیض وارد شود. این تغییرات نه تنها به نفع زنان بلکه به نفع کل اقتصاد خواهد بود، زیرا مشارکت کامل و موثر زنان در نیروی کار میتواند به افزایش بهرهوری و رشد اقتصادی منجر شود. در نهایت، ایجاد تعادل در بازار کار و بهبود شرایط برای همه افراد، هدفی است که باید به طور جدی دنبال شود.
