آلودگی هوای تهران بهعنوان یکی از آلودهترین پایتختهای جهان، تأثیرات منفی بر سلامت و اقتصاد دارد. نیاز به مدیریت ملی بحران آب و اجرای سیاستهای کارآمد برای کاهش آلودگی و بهبود شرایط اقتصادی ضروری است. هماهنگی نهادهای دولتی و خصوصی برای مقابله با این بحران لازم است.
به نقل از خبرگزاری اقتصاد نیوز، تهران، پایتختی که بیش از هشت میلیون نفر از شهروندانش هر روز در هوای آلوده نفس میکشند، در ماههای سرد سال به یکی از آلودهترین پایتختهای جهان تبدیل میشود. این چالش زیستمحیطی تنها به سلامت شهروندان محدود نمیشود؛ بلکه تاثیرات گستردهای بر اقتصاد کلان تهران دارد. هزینههای درمانی سنگین، افزایش غیبت شغلی، کاهش بهرهوری و افت کیفیت زندگی، همگی از هزینههای پنهانی هستند که این کلانشهر بهطور روزانه بهخاطر آلودگی هوا متحمل میشود.
در حالی که رئیسجمهور هشدارهایی درباره احتمال تخلیه تهران در صورت تداوم خشکسالی داده است، زهرا نژادبهرام، عضو پیشین شورای شهر، این رویکرد را «هشدارمحور و غیرکارشناسی» توصیف کرده و بر لزوم مدیریت و هماهنگی در سطح ملی برای حل بحران آب تأکید دارد. او معتقد است که بحران آب نیازمند تدابیر ملی و اقدامات فوری است، نه صرفاً هشدارهای تکراری. آلودگی هوا در مهر ماه ۱۴۰۴ به اوج خود رسید و تنها ۱۰ روز از این ماه هوای تهران در وضعیت قابل قبول قرار داشت.
این وضعیت نگرانکننده اقتصادی و اجتماعی، نیازمند تحلیل دقیق و اجرای سیاستهای کارآمد است. افزایش آگاهی عمومی، سرمایهگذاری در زیرساختهای سبز و توسعه فناوریهای پاک از جمله راهکارهایی است که میتواند به کاهش آلودگی هوا و بهبود شرایط اقتصادی کمک کند. با توجه به روندهای فعلی، پیشبینی میشود که بدون مداخلات جدی، هزینههای اقتصادی ناشی از آلودگی هوا همچنان افزایش یابد.
در نهایت، برای مقابله با این بحران، نیاز به رویکردی جامع و هماهنگ میان نهادهای مختلف دولتی و خصوصی است. باید با بهرهگیری از تحلیلهای اقتصادی و دادهمحور، راهکارهایی عملی و مؤثر برای کاهش آلودگی هوا و بهبود کیفیت زندگی شهروندان ارائه شود. تنها در این صورت است که میتوان از پیامدهای منفی این معضل زیستمحیطی و اقتصادی کاست و به سوی آیندهای پایدارتر حرکت کرد.
