بحران آب در ایران ناشی از کاهش بارش و سیاستهای نادرست است که توسط "مافیای آب" تشدید میشود. سدسازیهای بیرویه و افزایش قیمت زمینهای کشاورزی به قدرت سیاسی گروههای ذینفع میافزاید. نیاز به بازنگری در سیاستهای آبی و رویکردهای علمی احساس میشود.
به نقل از خبرگزاری اقتصاد نیوز، در حالی که منابع آبی کشور به مرزهای خطرناکی نزدیک میشوند، زمزمههایی مبنی بر تخلیه تهران در دو دهه آینده به گوش میرسد. این بحران نه تنها ناشی از کاهش بارشهاست، بلکه نتیجه سیاستهای نادرست و دستهای پنهانی است که بر تصمیمگیریهای آبی کشور سایه افکندهاند. این دستها که به عنوان «مافیای آب» شناخته میشوند، شبکهای پیچیده از پیمانکاران، سیاستگذاران و ذینفعان اقتصادی را تشکیل میدهند که در لایههای مختلف قدرت حضور دارند و از پروژههای میلیاردی سدسازی و انتقال آب بهرهبرداری میکنند.
هر سد جدید به معنای قراردادهای کلان و افزایش قیمت زمینهای کشاورزی است که در نهایت به قدرت سیاسی بیشتر برای گروههای ذینفع منجر میشود. این گروهها از آب به عنوان ابزاری برای افزایش نفوذ خود استفاده میکنند، در حالی که منطق علمی مدیریت آب به حاشیه رانده شده است. در دهههای اخیر، سدسازیهای بیرویه و بدون مطالعات زیستمحیطی کافی، منابع زیرزمینی را به شدت کاهش داده و بحران کنونی را تشدید کرده است.
تحلیلگران اقتصادی هشدار میدهند که ادامه این روند نه تنها به تخریب بیشتر محیطزیست منجر خواهد شد، بلکه پیامدهای اقتصادی گستردهای نیز به دنبال خواهد داشت. افزایش قیمت زمینهای کشاورزی و کاهش منابع آبی میتواند به رکود در بخش کشاورزی و افزایش قیمت محصولات منجر شود. در چنین شرایطی، نیاز به بازنگری در سیاستهای آبی و اتخاذ رویکردهای علمی و پایدار بیش از پیش احساس میشود.
در نهایت، برای جلوگیری از تشدید بحران آب و پیامدهای اقتصادی آن، ضروری است که سیاستگذاران به جای منافع شخصی و گروهی، به منافع ملی و بلندمدت کشور توجه کنند. تنها با اتخاذ تصمیمات مبتنی بر دانش و علم میتوان از این بحران عبور کرد و آیندهای پایدار برای نسلهای آینده رقم زد.
