بحران آب در ایران به نقطه بحرانی رسیده و علل آن شامل تغییرات اقلیمی، سیاستگذاریهای نادرست و نفوذ مافیای آب است. برای حل بحران، نیاز به راهحلهای سادهتر، فناوریهای نوین و بازنگری در سیاستهای آب وجود دارد تا از تکرار بحران جلوگیری شود.
به نقل از خبرگزاری تحلیل بازار، بحران آب در ایران به نقطهای بحرانی رسیده است و تحلیلهای متعددی پیرامون علل این وضعیت مطرح میشود. برخی کارشناسان، کاهش بارندگیها و تغییرات اقلیمی را عامل اصلی این بحران میدانند، در حالی که دیگران بر نقش سیاستگذاریهای نادرست در سالهای گذشته تأکید میکنند. در این میان، بحثهایی نیز درباره وجود مافیای آب و تأثیر آن بر تشدید بحران کنونی مطرح شده است. سمیه رفیعی، نایب رئیس کمیسیون کشاورزی مجلس شورای اسلامی، اخیراً اظهار داشته است که تا زمانی که شبکهای از برنامهریزان و دستاندرکاران حوزه آب که تعدادشان کمتر از انگشتان یک دست است، فعال باشند، وضعیت آب کشور بهبود نخواهد یافت و بحران خشکسالی ادامه خواهد داشت.
این نماینده مجلس بر این باور است که نگاه اقتصادی به آب و وابستگی بودجه سازمانها به فروش آب، مانع از حل بحران شده است. این دیدگاه، به وضوح نشاندهنده نگرانی از نفوذ گروههای خاص در تصمیمگیریهای کلان حوزه آب است. در عین حال، برخی کارشناسان معتقدند که پروژههای پرهزینه و کماثر که به اصرار این گروهها اجرا شدهاند، نه تنها راهحلی برای بحران نبودهاند، بلکه منابع مالی کشور را نیز هدر دادهاند.
در این میان، تحلیلگران اقتصادی بر این باورند که برای مقابله با بحران آب، باید به سوی راهحلهای سادهتر و مؤثرتر حرکت کرد. بهکارگیری فناوریهای نوین در مدیریت منابع آبی، اصلاح الگوهای مصرف و تقویت زیرساختهای ذخیرهسازی و توزیع آب از جمله اقداماتی است که میتواند به بهبود وضعیت کمک کند. با توجه به روند کنونی و پیشبینیهای اقلیمی، اتخاذ رویکردی جامع و هماهنگ در مدیریت منابع آب، ضرورتی انکارناپذیر است.
در نهایت، برای عبور از این بحران، نیاز به بازنگری اساسی در سیاستهای آب کشور و تقویت نظارت بر اجرای پروژهها وجود دارد. تنها با ایجاد شفافیت در تصمیمگیریها و بهرهگیری از دانش و تجربیات بینالمللی میتوان به راهحلهای پایدار دست یافت و از تکرار بحرانهای مشابه در آینده جلوگیری کرد.
