انتقال سلاحهای چینی به کامبوج و استقرار نیروها در مرز با تایلند، تنشها را در جنوب شرق آسیا افزایش داده و بر امنیت و اقتصاد منطقه تأثیر منفی گذاشته است. تحلیلگران هشدار میدهند که ادامه این روند میتواند به کاهش سرمایهگذاریهای خارجی منجر شود.
به نقل از خبرگزاری دنیای اقتصاد، در تحولی نگرانکننده برای منطقه جنوب شرق آسیا، گزارشها حاکی از آن است که شش پرواز به مقصد شهر ساحلی سیهانوکویل در جنوب غربی، محمولههایی از موشک، گلولههای توپخانه و خمپارههای چینی را به این منطقه منتقل کردهاند. این اطلاعات که تاکنون بهطور رسمی گزارش نشده بود، پس از بررسی اسناد اطلاعاتی تایلند و مصاحبه با تحلیلگران نظامی منطقه، به دست آمده است. این اسناد نشان میدهند که سلاحهای چینی در ۴۲ کانتینر بستهبندی شده و در پایگاه دریایی ریام ذخیره شدهاند. چند روز پس از این انتقال، مهمات به مرز مورد مناقشه با تایلند منتقل شد، که این امر به تشدید تنشها در منطقه افزود.
یک مقام ارشد کامبوجی در واکنش به این گزارشها، بسیاری از جزئیات اصلی مربوط به محموله را انکار نکرده است. در حالی که تایلند و کامبوج یکدیگر را به آغاز جنگ پنجروزه در اواخر تیرماه متهم میکنند، شواهد نشان میدهد که انتقال این سلاحها به مرز، بخشی از استراتژی تقویت توان نظامی کامبوج بوده است. این کشور طی ماههای اخیر، نیروهای خود را در امتداد مرز مستقر کرده و زیرساختهای نظامی جدیدی از جمله جادهها و پایگاههای نظامی احداث کرده است؛ اقداماتی که در تصاویر ماهوارهای به وضوح قابل مشاهده است.
تحلیلگران نظامی معتقدند که این تجمیع نیروها و تسلیحات، نشاندهنده افزایش تنشها و احتمال بروز درگیریهای بیشتر در منطقه است. این تحولات نه تنها بر امنیت منطقه، بلکه بر اقتصاد کشورهای جنوب شرق آسیا نیز تأثیرگذار خواهد بود. با توجه به وابستگی اقتصادی این کشورها به تجارت و سرمایهگذاریهای خارجی، هرگونه ناپایداری میتواند ضربهای جدی به رشد اقتصادی منطقه وارد کند. از این رو، تحلیلگران اقتصادی هشدار میدهند که ادامه این روند میتواند به کاهش سرمایهگذاریهای خارجی و افزایش ریسکهای اقتصادی منجر شود.
در پایان، با توجه به شواهد موجود، ضروری است که کشورهای منطقه با اتخاذ تدابیر دیپلماتیک و تقویت همکاریهای منطقهای، از تشدید تنشها جلوگیری کنند. این امر نه تنها به حفظ ثبات و امنیت منطقه کمک میکند، بلکه زمینهساز رشد اقتصادی پایدار و جذب سرمایهگذاریهای خارجی خواهد بود. در این شرایط، نقش نهادهای بینالمللی در تسهیل گفتگوها و کاهش تنشها بیش از پیش اهمیت مییابد.
