چالش تمامیت ارضی ایران در سایه تعاملات چین و امارات

موضوع تمامیت ارضی ایران با امضای سندی در ابوظبی که ادعاهای امارات بر جزایر سهگانه را تأیید میکند، نگرانیهایی درباره موضعگیری چین ایجاد کرده است. این وضعیت نیاز به بازنگری در سیاستهای خارجی ایران و تقویت دیپلماسی فعال را نشان میدهد.
به نقل از خبرگزاری اقتصاد نیوز، در روزهای اخیر، موضوع تمامیت ارضی ایران بار دیگر به صدر اخبار بازگشته است، این بار با امضای سندی در ابوظبی که توسط وزیر امور خارجه چین و همتای اماراتیاش به امضا رسید. این سند، ادعاهای ارضی امارات بر جزایر تنب بزرگ، تنب کوچک و ابوموسی را تأیید میکند، موضوعی که به وضوح، نگرانیهای جدی در مورد موضعگیریهای چین در قبال ایران را برانگیخته است. این اقدام در حالی صورت میگیرد که معاون وزیر امور خارجه چین تنها یک روز پیش از آن در تهران با وزیر خارجه ایران دیدار کرده بود، اما به نظر میرسد این دیدار نتوانسته است مانع از اتخاذ چنین تصمیمی شود.
تحلیلگران معتقدند که این سومین باری است که چین در دو سال اخیر، موضعی مشابه اتخاذ کرده و از ادعاهای امارات در مورد جزایر سهگانه حمایت کرده است. این رویکرد، پرسشهای جدی در مورد سیاست خارجی چین و همچنین واکنش دولت ایران به این موضوع را مطرح میکند. با توجه به اعتراضات پیشین رسانهها و وزارت خارجه ایران، انتظار میرفت که چین در موضعگیریهای بعدی خود دقت بیشتری به خرج دهد، اما به نظر میرسد که این انتظار برآورده نشده است.
از منظر اقتصادی، این تحولات میتواند پیامدهای گستردهتری برای روابط تجاری و اقتصادی ایران و چین به همراه داشته باشد. چین به عنوان یکی از بزرگترین شرکای تجاری ایران، نقشی کلیدی در اقتصاد کشور ایفا میکند و هرگونه تنش سیاسی میتواند بر روابط اقتصادی دو کشور تأثیرگذار باشد. در این میان، دولت سیزدهم ایران با سکوت خود در قبال این موضوع، به نظر میرسد که راهبرد مشخصی برای مقابله با چنین چالشهایی ندارد، امری که میتواند بر اعتماد عمومی و همچنین بر روابط بینالمللی کشور تأثیر منفی بگذارد.
در نهایت، این وضعیت نشاندهنده نیاز به بازنگری در سیاستهای خارجی ایران و تقویت دیپلماسی فعال در منطقه است. به نظر میرسد که دولت باید با اتخاذ مواضع قاطعتر و بهرهگیری از ابزارهای دیپلماتیک، از تمامیت ارضی کشور دفاع کند و در عین حال، روابط اقتصادی خود را با شرکای بینالمللی بهبود بخشد. این امر نه تنها به حفظ منافع ملی کمک میکند، بلکه میتواند به تقویت جایگاه ایران در معادلات منطقهای و جهانی نیز منجر شود.




