اختلالات روانی در ایران چالش مهمی است و افسردگی با شیوع ۱۳ درصدی، دو برابر متوسط جهانی، بیشترین شیوع را دارد. تنها یکسوم بیماران درمان میشوند و نیاز به برنامههای جامع برای بهبود سلامت روان و کاهش انگ اجتماعی وجود دارد. همکاری نهادها و ارتقای آگاهی عمومی ضروری است.
به نقل از خبرگزاری دنیای اقتصاد، اختلالات روانی در ایران به عنوان یکی از چالشهای مهم بهداشت عمومی شناخته میشوند، و در این میان، اختلالات خلقی به ویژه افسردگی، بیشترین شیوع را دارد. بر اساس اظهارات رئیس مرکز ملی مطالعات اعتیاد دانشگاه علوم پزشکی تهران، حدود ۱۳ درصد از جمعیت کشور، معادل تقریباً ۱۲ میلیون نفر، به افسردگی مبتلا هستند. این آمار تقریباً دو برابر متوسط جهانی است که حدود هفت درصد برآورد میشود. پس از اختلالات خلقی، اختلالات اضطرابی نظیر پانیک و اضطراب فراگیر نیز به میزان قابل توجهی شایع هستند.
این در حالی است که تنها یکسوم از بیماران روانپزشکی از خدمات درمانی بهرهمند میشوند و دوسوم باقیمانده به دلایلی همچون ترس از انگ اجتماعی یا کمبود آگاهی، از مراجعه به مراکز درمانی خودداری میکنند. بر اساس پیمایش ملی سلامت روان ایران در سال ۱۴۰۰، گروههای آسیبپذیر نظیر زنان، ساکنان مناطق روستایی و افرادی با وضعیت اقتصادی-اجتماعی پایینتر، بیشتر در معرض اختلالات روانی قرار دارند.
در سال ۱۴۰۰، بالاترین شیوع اختلالات روانپزشکی در منطقه غرب ایران شامل استانهای ایلام، کردستان، کرمانشاه، لرستان و همدان با میزان ۲۷.۲ درصد گزارش شده است. این آمار نشاندهنده نیاز فوری به برنامههای جامع و هدفمند برای بهبود وضعیت سلامت روان در این مناطق است. تحلیل دادهها و بررسیهای انجام شده حاکی از آن است که بهبود شرایط اقتصادی و اجتماعی میتواند نقش موثری در کاهش شیوع این اختلالات ایفا کند.
در نهایت، با توجه به روند فعلی و تحلیلهای اقتصادی، پیشبینی میشود که با ارتقای سطح آگاهی عمومی و کاهش انگ اجتماعی، میزان مراجعه به خدمات درمانی افزایش یابد و در نتیجه، وضعیت سلامت روان در کشور بهبود یابد. این امر مستلزم همکاری گسترده میان نهادهای دولتی و غیردولتی و اجرای سیاستهای حمایتی و آموزشی است که میتواند تأثیرات مثبتی بر جامعه داشته باشد.
