بحران کمبود آب در ایران به اجرای طرحهای پرهزینه انتقال آب از خلیج فارس منجر شده است. این پروژهها با چالشهای فنی، اقتصادی و زیستمحیطی مواجهاند و نیازمند مدیریت دقیق و سرمایهگذاری کلان هستند تا از بحرانهای اقتصادی و زیستمحیطی جلوگیری شود.
به نقل از خبرگزاری جهان صنعت نیوز، بحران کمبود آب در کشور به مرحلهای رسیده است که تصمیمگیران را به سوی طرحهای پرهزینه و بلندپروازانهای مانند انتقال آب از خلیج فارس سوق داده است. این طرحها، با وجود هزینههای سرسامآور و پیامدهای زیستمحیطی گسترده، به دلیل نیاز حیاتی برخی استانها به آب، از یک گزینه استثنایی به ضرورتی اجتنابناپذیر تبدیل شدهاند. شدت کمبود منابع آب شیرین، سیاستگذاریهای بخش آب را به سمتی هدایت کرده که حتی راهحلهای پرریسک نیز مورد توجه قرار گیرند.
انتقال آب دریا به مناطق دور از ساحل، در شرایط عادی فاقد توجیههای فنی و اقتصادی است. با این حال، نیاز مبرم برخی استانها به منابع آبی، این طرحها را از سطح پیشنهاد به مرحله اجرا رسانده است. این پروژهها شامل صدها کیلومتر لولهگذاری، هزینههای نجومی، و چالشهای سنگین نگهداری هستند. علاوه بر این، نگرانیهای جدی زیستمحیطی نیز بر آینده مدیریت آب کشور سایه افکندهاند. تجربه کشورهای حاشیه خلیج فارس نشان میدهد که شیرینسازی و انتقال آب دریا زمانی میتواند پایداری نسبی داشته باشد که فاصلهها کوتاه و منابع مالی و فنی کافی در دسترس باشد.
با توجه به شرایط کنونی، اجرای این طرحها به سرمایهگذاریهای کلان و برنامهریزی دقیق نیاز دارد. تحلیلگران اقتصادی هشدار میدهند که بدون مدیریت صحیح و ارزیابی دقیق پیامدها، این پروژهها میتوانند به بحرانهای اقتصادی و زیستمحیطی جدیدی منجر شوند. پیشبینی میشود که در صورت عدم اتخاذ تدابیر لازم، هزینههای بلندمدت این طرحها بر اقتصاد ملی سنگینی کند و بر چالشهای موجود بیفزاید.
در نهایت، ضروری است که سیاستگذاران با در نظر گرفتن تمامی ابعاد اقتصادی و زیستمحیطی، به دنبال راهکارهای پایدار و کمهزینهتر برای مدیریت بحران آب باشند. این امر نه تنها به حفظ منابع طبیعی کمک میکند، بلکه میتواند به بهبود وضعیت اقتصادی کشور نیز منجر شود. اتخاذ رویکردهای جامع و مبتنی بر دادههای دقیق، کلید موفقیت در مدیریت منابع آبی و کاهش اثرات منفی این طرحها بر اقتصاد و محیط زیست است.
