پرستاران با نابرابری پرداختی مواجهاند که بر رضایت شغلی و مهاجرت تأثیر میگذارد. اختلاف درآمد با پزشکان، عدالت و کیفیت خدمات را تهدید میکند. اصلاحات اساسی در سیاستهای پرداختی وزارت بهداشت برای حفظ نیروی انسانی و بهبود خدمات ضروری است.
به نقل از خبرگزاری دنیای اقتصاد، پرستاران بهعنوان یکی از ارکان اصلی نظام سلامت، بهطور مداوم با چالشهای ناشی از نابرابری در پرداخت مواجه هستند. این نابرابریها که بهطور مستقیم بر رضایت شغلی و تصمیمگیری برای ادامه خدمت یا مهاجرت تأثیر میگذارد، باعث شده تا بسیاری از پرستاران از شرایط موجود ناراضی باشند. اختلاف چشمگیر درآمد بین پزشکان و پرستاران، که گاه به صد برابر میرسد، نه تنها عدالت را زیر سوال میبرد، بلکه کیفیت خدمات درمانی را نیز به مخاطره میاندازد.
در حالی که وزیر بهداشت از طرحهای افزایش تعرفه و اضافهکار برای پرستاران سخن میگوید، این اقدامات کوتاهمدت و ناکافی به نظر میرسند و توانایی کاهش شکاف عمیق پرداختی بین پزشکان و پرستاران را ندارند. با وجود اینکه یک پرستار بابت تعرفه خدمات پرستاری، ماهانه تنها ۳ میلیون تومان دریافت میکند، این سوال مطرح میشود که چگونه میتوان با افزایش تعرفهها، دریافتی پرستاران را به سطحی نزدیک به کارانههای ۷۰۰ تا ۸۰۰ میلیون تومانی پزشکان رساند؟
مشکل اصلی نه در نرخهای فعلی بلکه در عدم برقراری عدالت و استفاده از یک سیستم پرداخت منصفانه نهفته است. این نابرابری در پرداختیها نه تنها عدالت را زیر سوال میبرد، بلکه راهکاری برای حفظ نیروی انسانی در بخش پرستاری نیز ارائه نمیدهد. برای دستیابی به یک نظام پرداخت عادلانه، نیاز به بازنگری و اصلاحات اساسی در سیاستهای پرداختی وزارت بهداشت وجود دارد.
با توجه به روندهای اقتصادی و اجتماعی کنونی، پیشبینی میشود که اگر این نابرابریها بهزودی برطرف نشود، شاهد افزایش نرخ مهاجرت پرستاران و کاهش کیفیت خدمات درمانی خواهیم بود. بنابراین، اصلاح نظام پرداخت و برقراری عدالت در این حوزه نه تنها برای حفظ نیروی انسانی ضروری است، بلکه بهبود کیفیت خدمات درمانی را نیز تضمین میکند.
