اقتصاد ایران با بحران بهرهوری پایین مواجه است که ناشی از ساختارهای ناکارآمد و سیاستهای حمایتی ناقص است. وابستگی به یارانهها و نبود رقابت، مانع نوآوری شده و اصلاح سیاستها و سرمایهگذاری در فناوریهای نوین برای خروج از این وضعیت ضروری است.
به نقل از خبرگزاری جهان صنعت نیوز، اقتصاد ایران درگیر بحرانی نهفته به نام «بهرهوری پایین» است که به نظر میرسد ریشههای آن در ساختارهای اقتصادی ناکارآمد، سیاستهای حمایتی ناقص و قیمت پایین انرژی نهفته باشد. در شرایطی که کارخانهها تنها با ۳۰ تا ۴۰ درصد از ظرفیت خود فعالیت میکنند، به جای سرمایهگذاری در بهبود فناوری، به یارانهها و تسهیلات بانکی وابستهاند. این وابستگی به منابع خارجی و ساختار خامفروشی، تولیدکنندگان را از انگیزه نوآوری و پیشرفت بازداشته و آنها را در حالت بقا نگه داشته است.
نبود رقابت در بازار و سیاستهای صنعتی که نیازمند بازنگری جدی هستند، مانع از خروج اقتصاد ایران از چرخه «بقا بدون پیشرفت» شدهاند. کارشناسان اقتصادی بر این باورند که تا زمانی که سیاستهای صنعتی کشور بهروزرسانی نشود و به سمت ایجاد محیطی رقابتی و نوآورانه حرکت نکند، نمیتوان انتظار تغییرات مثبت و پایدار در بهرهوری داشت. این وضعیت نه تنها بر عملکرد اقتصادی کشور تأثیر گذاشته، بلکه توان رقابتپذیری ایران در بازارهای جهانی را نیز کاهش داده است.
تحلیلگران اقتصادی پیشنهاد میکنند که با اصلاح سیاستهای حمایتی و ایجاد انگیزه برای نوآوری، میتوان به تدریج از این بحران خارج شد. این امر مستلزم تغییر نگرش به سمت استفاده بهینه از منابع و سرمایهگذاری در فناوریهای نوین است. با توجه به روندهای جهانی و نیاز به افزایش بهرهوری، ایران باید به سمت ایجاد زیرساختهایی حرکت کند که بتواند تولیدکنندگان را به نوآوری و رقابت تشویق کند. تنها در این صورت است که میتوان به رشد اقتصادی پایدار و افزایش بهرهوری امیدوار بود.
در نهایت، برای دستیابی به اهداف بلندمدت اقتصادی، نیاز است که سیاستگذاران با دیدی جامع و آیندهنگر، به بازنگری و اصلاح سیاستهای صنعتی بپردازند. این امر نه تنها به بهبود وضعیت فعلی کمک میکند، بلکه زمینهساز توسعهای پایدار و متوازن در آینده خواهد بود.
