صنایع ایران با مشکلاتی چون نرخ بهره بالا، فرسودگی زیرساختها و نبود هماهنگی بیندستگاهی مواجهاند. اجرای نادرست برنامهها و تحریمها نیز بر رشد صنعتی تأثیر منفی گذاشتهاند. برای توسعه پایدار، نیاز به برنامهریزی علمی و هماهنگی بین دستگاهها است.
به نقل از خبرگزاری تجارت نیوز، در حالی که بیش از شصت سال از آغاز برنامهریزی برای توسعه صنعتی در ایران میگذرد، صنایع کشور همچنان با مشکلاتی چون نبود مسیر روشن، ضعف تأمین مالی، قوانین مزاحم و فرسودگی زیرساختها دست و پنجه نرم میکنند. در گفتوگویی با ابوالفضل روغنی، رئیس کمیسیون صنعت اتاق بازرگانی ایران، به بررسی دلایل ناکامی برنامههای توسعه صنعتی کشور پرداختهایم. روغنی با صراحت بیان میکند که مشکل اصلی صنعت ایران نه نبود برنامه، بلکه اجرای نادرست و جزیرهای برنامهها و بیتوجهی به روشهای علمی در برنامهریزی است.
یکی از موانع عمدهای که روغنی به آن اشاره میکند، نرخ بهره سنگین است که به گفته او، تولید را زمینگیر کرده است. این نرخ بهره بالا، به همراه فرسودگی ماشینآلات و نبود هماهنگی بیندستگاهی، از مهمترین موانع رشد صنعتی ایران به شمار میروند. در حالی که پیش از انقلاب، برنامههای اجرایی در حوزه صنعت به اجرا درآمده و آثار مثبتی بر اقتصاد و تولید ملی داشته است، اما در شرایط کنونی، عدم انسجام در برنامهریزی و اجرای آنها، مانع از دستیابی به رشد صنعتی مطلوب شده است.
تحریمهای اقتصادی و نوسانات ارزی نیز به پیچیدگیهای موجود افزودهاند. این عوامل، به همراه قیمتگذاری دستوری و چالشهای لجستیکی، بر عملکرد صنایع کشور تأثیر منفی گذاشتهاند. در چنین شرایطی، برخورداری از برنامهای منسجم و علمی، بیش از پیش احساس میشود. به نظر میرسد که تنها با اتخاذ رویکردی هماهنگ و علمی میتوان بر این چالشها فائق آمد و مسیر توسعه صنعتی کشور را هموار کرد.
در نهایت، برای دستیابی به رشد صنعتی پایدار، نیاز به بازنگری در سیاستهای اقتصادی و ایجاد هماهنگی بین دستگاههای مختلف دولتی است. با توجه به شرایط کنونی اقتصادی و چالشهای پیش رو، اتخاذ تصمیمات استراتژیک و برنامهریزیهای دقیق میتواند به بهبود وضعیت صنایع کشور کمک کند. این امر به ویژه در شرایطی که اقتصاد جهانی با تغییرات سریع و غیرقابل پیشبینی روبروست، از اهمیت ویژهای برخوردار است.
