تجارت ایران با جمهوری آذربایجان تحت تأثیر نوسانات دیپلماتیک کاهش یافته، اما تجارت با ارمنستان به دلیل عضویت در پیمان اقتصادی اوراسیا در حال رشد است. برای بهرهبرداری از فرصتهای تجاری در قفقاز، بهبود روابط دیپلماتیک و مدیریت نوسانات اقتصادی ضروری است.
به نقل از خبرگزاری دنیای اقتصاد، تجارت ایران با جمهوری آذربایجان، با وجود ظرفیتهای ترانزیتی و بازار مصرف مشابه، تحت تأثیر نوسانات دیپلماتیک و رقابتهای منطقهای با افت مواجه شده است. این در حالی است که کریدورهای ترانزیتی به سمت روسیه همچنان به حفظ این مسیر اقتصادی کمک میکنند، اما تأثیر سیاست بر تجارت در این منطقه به وضوح احساس میشود. رؤسای اتاقهای بازرگانی بر این باورند که چالشهای اصلی فراتر از مرزها قرار دارند و موانع داخلی نظیر نوسان شدید نرخ ارز، تورم و سیاستهای محدودکننده بازگشت ارز، فضایی از نااطمینانی ایجاد کردهاند که حتی در بازارهای بدون تنش سیاسی نیز مانع بهرهبرداری کامل از ظرفیتها میشوند.
در این میان، هرویک یاریجانیان، رئیس اتاق بازرگانی مشترک ایران و ارمنستان، به وضعیت تجارت خارجی ایران و ارمنستان اشاره میکند. با توجه به عضویت هر دو کشور در پیمان اقتصادی اوراسیا، روند تجارت میان ایران و ارمنستان در مسیر مثبتی قرار گرفته است. حجم مبادلات تجاری میان این دو کشور از مرز ۸۰۰ میلیون دلار عبور کرده و پیشبینی میشود که در آینده نزدیک به حدود یک میلیارد دلار برسد. این رشد نشاندهنده پتانسیل بالای همکاریهای اقتصادی در منطقه قفقاز است که میتواند به عنوان الگویی برای دیگر کشورهای همسایه نیز مطرح شود.
با توجه به شرایط موجود، ضروری است که سیاستگذاران اقتصادی ایران به بهبود روابط دیپلماتیک و مدیریت مؤثرتر نوسانات اقتصادی بپردازند تا بتوانند از فرصتهای تجاری در قفقاز بهرهبرداری کنند. ایجاد ثبات اقتصادی و کاهش موانع داخلی میتواند به تقویت موقعیت ایران در بازارهای منطقهای کمک کند و زمینهساز رشد پایدار در تجارت خارجی کشور باشد. با این حال، تحقق این اهداف نیازمند برنامهریزی دقیق و هماهنگی میان نهادهای مختلف اقتصادی و سیاسی است.
در نهایت، با توجه به پتانسیلهای موجود و تلاشهای جاری، میتوان انتظار داشت که تجارت ایران در قفقاز بهطور قابلتوجهی بهبود یابد. این امر نه تنها به توسعه اقتصادی کشور کمک میکند، بلکه میتواند به تقویت جایگاه ایران در عرصه بینالمللی نیز منجر شود. بهرهگیری از این فرصتها نیازمند رویکردی جامع و هماهنگ است که بتواند چالشهای موجود را به فرصتهای نوین تبدیل کند.
