تهران در ارزیابیهای بینالمللی جایگاه نامطلوبی دارد و در شاخصهای جهانی رتبه پایینی کسب کرده است. این وضعیت ناشی از تحریمها، ضعف زیرساختها و عدم شفافیت دادههاست. بهبود کیفیت زندگی و ارتقای جایگاه تهران نیازمند اصلاحات ساختاری و برنامهریزی دقیق است.
به نقل از خبرگزاری دنیای اقتصاد، تهران، پایتخت ایران، در ارزیابیهای بینالمللی اخیر، جایگاه نامطلوبی را به خود اختصاص داده است. بر اساس شاخص «شهر جهانی آکسفورد اکونومیست»، این شهر در میان ۱۰۰۰ شهر جهان در رتبه ۴۴۳ قرار دارد و در شاخص «چشمانداز شهرهای جهانی» از میان ۱۵۶ شهر، در انتهای فهرست جای گرفته است. این رتبهبندیها نشاندهنده چالشهای عمیقی است که تهران در زمینههای مختلف از جمله کیفیت زندگی، رشد اقتصادی، و زیرساختهای شهری با آن مواجه است.
بررسیهای کارشناسان ایرانی از گزارشهای بینالمللی حاکی از آن است که جایگاه نامناسب تهران در مقایسه با رقبای منطقهای و جهانی، عمدتاً ناشی از تحریمها و فشارهای بینالمللی، روند نامطلوب رشد اقتصادی، و غفلت از اصلاحات بنیادین در اقتصاد است. همچنین، ضعف زیرساختهای شهری و عدم شفافیت در دادهها و اطلاعات مربوط به شهر، به این وضعیت دامن زده است. این عوامل باعث شدهاند که شاخص «کیفیت زندگی» تهران به ۰.۱ کاهش یابد، در حالی که حداقل رقم مورد انتظار برای این شاخص ۰.۹ است.
از سال ۱۳۹۷، همزمان با تشدید تحریمها، وضعیت تهران در این شاخصها به شدت افت کرده است. این وضعیت نگرانکننده، نیازمند توجه ویژه و اقدامات فوری از سوی مدیران شهری و سیاستگذاران اقتصادی است. بهبود کیفیت زندگی در تهران، مستلزم برنامهریزی دقیق و اجرای اصلاحات ساختاری است که بتواند زیرساختهای شهری را تقویت کرده و شفافیت دادهها را افزایش دهد.
در نهایت، برای ارتقای جایگاه تهران در سطح بینالمللی و بهبود کیفیت زندگی شهروندان، ضروری است که سیاستگذاران با اتخاذ رویکردهای نوین و بهرهگیری از تجربیات موفق جهانی، به رفع موانع موجود بپردازند. تنها با این اقدامات میتوان امیدوار بود که تهران در آینده نزدیک، جایگاهی شایستهتر در میان شهرهای جهان به دست آورد.
