در دهه آینده، چالش اصلی ایجاد کمیته راهبری کارآمد برای اقتصاد جهانی است. گروههای اقتصادی موجود مانند G7 و G20 ناکارآمدیهایی دارند. همکاری چین و آمریکا میتواند به ثبات اقتصادی جهانی کمک کند، اما چالشهای سیاسی و اقتصادی همچنان باقی است.
به نقل از خبرگزاری دنیای اقتصاد، در دهه آینده، یکی از چالشهای مهم در عرصه بینالمللی، ایجاد یک کمیته راهبری کارآمد برای اقتصاد جهانی خواهد بود. «گروه ۷»، هرچند برای قدرتهای اقتصادی پردرآمد مفید است، اما به دلیل عدم شمول چین و سایر بازارهای نوظهور، فاقد مشروعیت جهانی است. از سوی دیگر، «گروه ۲۰» به دلیل گستردگی بیش از حد، عملیاتیسازی تصمیمات را دشوار میسازد. در این میان، منطقیترین ساختار از منظر اقتصادی، تشکیل «گروه ۳» شامل چین، اتحادیه اروپا و ایالات متحده یا «گروه ۴» با اضافه شدن ژاپن است. اما چین این ساختار را به عنوان تقویت متحدان ایالات متحده و تقسیم رهبری در آسیا میبیند و احتمالاً با آن مخالفت خواهد کرد.
اتحادیه اروپا همچنان با چالشهای ناشی از ناتوانی در اتخاذ موضعی واحد در موضوعات کلیدی مانند اقتصاد کلان و امور مالی مواجه است. اضافه کردن یک بازار نوظهور دیگر، که احتمالاً هند خواهد بود، میتواند این گروه را تضعیف کرده و به رقیبی برای چین تبدیل شود، که این امر مذاکرات را پیچیدهتر میسازد. چین به احتمال زیاد بر سر یک موقعیت رهبری مشترک واقعی با ایالات متحده اصرار خواهد داشت، که تنها در صورت پذیرش نقش برابر از سوی هر دو قدرت اقتصادی ممکن خواهد بود.
در این میان، تحلیلگران اقتصادی پیشبینی میکنند که تعاملات اقتصادی بین چین و ایالات متحده در دهه ۲۰۳۰ به سمت همکاریهای مشترک و تقسیم مسئولیتها پیش خواهد رفت. این همکاری میتواند به تقویت ثبات اقتصادی جهانی کمک کند و به عنوان الگویی برای سایر کشورها در تعاملات بینالمللی عمل کند. با این حال، چالشهای سیاسی و اقتصادی همچنان به عنوان موانعی بر سر راه این همکاریها باقی خواهند ماند.
در نهایت، برای دستیابی به یک سیستم اقتصادی جهانی کارآمد، نیاز به همکاری و تعامل سازنده بین قدرتهای بزرگ اقتصادی است. این همکاری میتواند به ایجاد یک نظم جدید جهانی کمک کند که در آن تمامی کشورها از مزایای اقتصادی بهرهمند شوند و به توسعه پایدار دست یابند. در این مسیر، نقش چین و ایالات متحده به عنوان دو قطب اصلی اقتصادی، کلیدی و تعیینکننده خواهد بود.
