صنعت فولاد ایران با چالشهای ناشی از ناترازی انرژی و سیاستگذاریهای ناکارآمد مواجه است که به تهدیدی برای رقابتپذیری و رشد آن تبدیل شده است. آهن اسفنجی به شدت به گاز طبیعی وابسته است و افزایش قیمتها و قطعیهای گاز، تولیدکنندگان را تحت فشار قرار داده است.
به نقل از خبرگزاری عصر اقتصاد، صنعت فولاد ایران، که همواره بر پایه مزیتهای نسبی منابع انرژی به ویژه گاز طبیعی شکل گرفته بود، اکنون با چالشی جدی مواجه است. زمانی که گاز طبیعی ارزان و در دسترس، نیروی محرکهای برای رقابتپذیری و رشد فولادسازان داخلی به شمار میرفت، اکنون به دلیل ناترازی انرژی و سیاستگذاریهای ناکارآمد، به تهدیدی ساختاری برای این صنعت تبدیل شده است. این تغییرات، به ویژه در شرایطی که صنعت نفت تحت تحریمهای شدید قرار دارد، فشار مضاعفی بر اقتصاد کشور وارد کرده است.
آهن اسفنجی، به عنوان ماده اولیه تولید فولاد، نقشی حیاتی در این صنعت ایفا میکند و تولید آن به شدت وابسته به گاز طبیعی است. بیش از ۹۰ درصد آهن اسفنجی کشور از طریق روش احیای مستقیم تولید میشود که به دلیل ارزان بودن گاز در گذشته، توسعه یافته بود. اما اکنون با افزایش قیمتها و قطعیهای مکرر گاز، این مزیت به نقطهضعفی برای تولیدکنندگان تبدیل شده است. این وضعیت، نه تنها سودآوری واحدهای تولیدی را به خطر انداخته، بلکه آینده صنعت فولاد را نیز در هالهای از ابهام قرار داده است.
در شرایط کنونی، سیاستگذاران باید با اتخاذ تدابیر مناسب، به دنبال راهحلهایی برای رفع ناترازی انرژی و کاهش تعرفههای سنگین باشند. این اقدامات میتواند به بازگرداندن رقابتپذیری صنعت فولاد کمک کند و از تداوم بحران جلوگیری نماید. در غیر این صورت، صنعت فولاد که یکی از ارکان اصلی اقتصاد کشور است، ممکن است با چالشهای بیشتری مواجه شود که تأثیرات مخربی بر اقتصاد ملی خواهد داشت.
در نهایت، تحلیلگران اقتصادی پیشبینی میکنند که با اصلاح سیاستهای انرژی و بهبود زیرساختهای مرتبط، میتوان به تدریج از این بحران عبور کرد. با این حال، زمان و تصمیمگیریهای استراتژیک نقش کلیدی در تعیین مسیر آینده این صنعت خواهند داشت. در این میان، توجه به تجربیات بینالمللی و بهرهگیری از فناوریهای نوین میتواند راهگشای صنعت فولاد ایران در مسیر توسعه پایدار باشد.
