بازار رمزارزها به یکی از ارکان پایدار اقتصاد جهانی تبدیل شده و با رشد سرمایهگذاریها و قوانین مشخص، جایگاه خود را تثبیت کرده است. در حالی که ایران با عدم تدوین سیاستهای شفاف از این فرصت اقتصادی بهرهبرداری نمیکند و در تعلیق باقی مانده است.
به نقل از خبرگزاری دنیای اقتصاد، بازار رمزارزها دیگر تنها یک موج گذرا یا هیجان مقطعی نیست؛ بلکه به یکی از ارکان پایدار اقتصاد جهانی تبدیل شده است. با نزدیک شدن به سال ۱۴۰۴، این بازار نقطه عطفی را تجربه میکند که بسیاری از تردیدهای گذشته را به حاشیه رانده و به رسمیت شناختن داراییهای دیجیتال را تسریع کرده است. تصویب قوانین مشخص در ایالات متحده، افزایش سرمایهگذاریهای نهادی، و رشد ادغام و تملکها، همگی نشان از جایگاه تثبیتشده رمزارزها در ساختار اقتصاد جهانی دارند. در این میان، کشورهایی که توانستهاند این تحول را به فرصتی اقتصادی تبدیل کنند، از دیگر کشورها فاصله گرفتهاند، در حالی که ایران همچنان در مرحله انکار یا تعلیق سیاستی به سر میبرد.
در سال ۱۴۰۴، بازار جهانی رمزارزها شاهد شتابی بیسابقه در فعالیتهای اقتصادی خود بود و صنعت کریپتو توانست رکورد ۸.۶ میلیارد دلار معامله در حوزه ادغام و تملک را به ثبت برساند. این رقم نشاندهنده آن است که بازیگران بزرگ بازار مالی، رمزارزها را نه به عنوان یک تجربه پرریسک، بلکه به عنوان بخشی از استراتژی بلندمدت خود تعریف کردهاند. افزایش ۱۸ درصدی تعداد معاملات نسبت به سال گذشته نیز موید این نکته است که اعتماد به بازار رمزارزها در حال افزایش است و این داراییها به عنوان بخشی جداییناپذیر از سبد سرمایهگذاریها در نظر گرفته میشوند.
با این حال، ایران همچنان در مواجهه با این تحول جهانی، در مرحلهای از تعلیق و بیتصمیمی قرار دارد. عدم تدوین سیاستهای شفاف و مشخص در حوزه رمزارزها، کشور را از بهرهبرداری از این فرصت اقتصادی بازداشته است. در حالی که دیگر کشورها با ایجاد زیرساختهای قانونی و جذب سرمایهگذاریهای خارجی، به تقویت اقتصاد خود میپردازند، ایران همچنان درگیر چالشهای ناشی از عدم تصمیمگیری است. این وضعیت نه تنها به فرصتسوزی در بازار کریپتو منجر میشود، بلکه میتواند به تضعیف جایگاه اقتصادی کشور در عرصه بینالمللی نیز بینجامد.
در نهایت، برای بهرهبرداری از فرصتهای موجود در بازار رمزارزها، ضروری است که ایران با تدوین و اجرای سیاستهای مناسب، از این تحول جهانی به نفع اقتصاد خود بهرهبرداری کند. این امر نه تنها به جذب سرمایهگذاریهای خارجی کمک میکند، بلکه میتواند به تقویت اقتصاد داخلی و ایجاد اشتغال پایدار منجر شود. در غیر این صورت، فاصله ایران با دیگر کشورهایی که به سرعت در حال پیشرفت در این حوزه هستند، روز به روز بیشتر خواهد شد.
