خط فقر به عنوان شاخصی برای سنجش وضعیت معیشتی جامعه مطرح است و ارقام مختلفی برای آن اعلام میشود. این تفاوتها به روششناسی و زاویه دید نهادها برمیگردد. افزایش تورم و هزینهها نیز بر خط فقر تأثیر میگذارد و نیازمند هماهنگی و شفافیت بیشتر در ارائه دادههاست.
به نقل از خبرگزاری جهان صنعت نیوز، در دنیای اقتصاد، خط فقر به عنوان یک شاخص کلیدی برای سنجش وضعیت معیشتی جامعه مطرح میشود. با این حال، ارقام اعلامشده توسط نهادهای مختلف درباره خط فقر، به دلایل متعددی همچون تفاوت در روششناسی و زاویه دید، متفاوت است. اخیراً اظهارنظر سخنگوی کمیسیون اصل ۹۰ مجلس درباره خط فقر ۴۰ میلیونی در تهران، توجه عمومی را به خود جلب کرده است. این رقم به گونهای مطرح شد که گویی هر شهروند تهرانی با درآمدی کمتر از ۴۰ میلیون تومان در ماه، فقیر محسوب میشود.
خط فقر، جدا از تحلیلها و تفاسیر مختلف، به عنوان مرزی برای برآورد هزینههای اساسی زندگی تعریف میشود. این مرز حداقل درآمدی را مشخص میکند که یک خانوار برای تأمین نیازهای اساسی خود از جمله خوراک، پوشاک، مسکن، حملونقل و درمان به آن نیاز دارد. در صورتی که درآمد خانوار کمتر از این مقدار باشد، زندگی معمولی به چالش کشیده میشود، اما این به معنای فقر مطلق نیست. فقر مطلق زمانی مطرح میشود که خانواده حتی از تأمین غذای کافی یا سرپناه امن نیز ناتوان باشد.
نکته حائز اهمیت در اینجا، وابستگی خط فقر به قیمتها و تورم است. با افزایش تورم و جهش هزینهها، خط فقر نیز به تبع آن افزایش مییابد. با این وجود، تفاوت در ارقام اعلامشده توسط نهادهای مختلف به روشهای محاسباتی، اندازه خانوار و حتی زاویه نگاه گزارشها بازمیگردد. هنگامی که از خط فقر با رقمی خاص صحبت میشود، این به معنای فقر مطلق برای هر فردی که درآمدی کمتر از آن دارد، نیست.
با توجه به شرایط اقتصادی کنونی و روندهای تورمی، پیشبینی میشود که اختلاف در ارقام خط فقر همچنان ادامه داشته باشد. این امر نیازمند یک رویکرد هماهنگتر و شفافتر در ارائه دادههای اقتصادی است تا بتوان به درک بهتری از وضعیت معیشتی جامعه دست یافت. در نهایت، هماهنگی بیشتر میان نهادهای مسئول و استفاده از روشهای محاسباتی استاندارد، میتواند به ارائه تصویری دقیقتر و قابلاعتمادتر از خط فقر کمک کند.
