فرسودگی تجهیزات متروی تهران به چالشی جدی تبدیل شده و نیازمند نوسازی سیستمهای سیگنالینگ است. این امر میتواند به کاهش حوادث و هزینههای بهرهبرداری کمک کند. سرمایهگذاری در فناوریهای نوین و بهروزرسانی سیستمها برای بهبود ایمنی و کارایی ضروری است.
به نقل از خبرگزاری دنیای اقتصاد، در آستانه ورود به دورهای که فرسودگی تجهیزات متروی تهران به یک چالش جدی تبدیل شده است، اهمیت نوسازی و بهروزرسانی سیستمهای سیگنالینگ بیش از پیش نمایان میشود. این امر نه تنها به کاهش ریسک حوادثی همچون «تصادف دو قطار در چیتگر» کمک میکند، بلکه به عنوان ابزاری کارآمد برای مدیریت ریسکهای عملیاتی مطرح است. با این حال، این موضوع کمتر در کانون توجه مدیران قرار گرفته و نیازمند توجه ویژه است.
فرسودگی سیستمهای سیگنالینگ، حتی بدون خاموشی کامل، میتواند به حوادث مرگبار منجر شود. در این راستا، فناوریهای پیشرفته جهانی که امکان حرکت قطار بدون نیاز به حضور راهبر را فراهم میکنند، میتوانند به طور چشمگیری هزینههای بهرهبرداری را کاهش دهند. شبکه متروی تهران که بهرهبرداری آن از سال ۱۳۷۷ با خط پنج آغاز شد، اکنون با چالشهای ناشی از فرسودگی تجهیزات مواجه است. خطوط یک و دو نیز که به دنبال خط پنج وارد چرخه بهرهبرداری شدند، در آستانه سن فرسودگی تجهیزاتی قرار دارند.
فرسودگی در شبکههای مترو پدیدهای چندلایه است که در حوزههای مختلفی همچون تجهیزات ثابت، تجهیزات متحرک و سیستمهای بهرهبرداری و کنترلی قابل بررسی است. هر یک از این بخشها دارای چرخه عمر و الگوی استهلاک خاص خود هستند که الزامات نوسازی متفاوتی را میطلبند. این تفاوتها مدیریت داراییهای مترو را به یک موضوع راهبردی تبدیل کرده است. با توجه به اهمیت اقتصادی و اجتماعی شبکه مترو، اتخاذ رویکردی پیشگیرانه و استراتژیک در نوسازی تجهیزات ضروری به نظر میرسد.
در نهایت، با توجه به روندهای جهانی و نیازهای داخلی، پیشبینی میشود که سرمایهگذاری در فناوریهای نوین و بهروزرسانی سیستمهای موجود نه تنها به کاهش هزینههای عملیاتی کمک کند، بلکه ایمنی و کارایی شبکه را نیز بهبود بخشد. این اقدامات میتواند به عنوان یک راهبرد کلیدی در حفظ و توسعه زیرساختهای حملونقل عمومی در تهران مطرح شود و به افزایش رضایت عمومی و کاهش بار ترافیکی کمک کند.
