روابط پیچیده ایران و شورای همکاری خلیج فارس تحت تأثیر نگرانیهای تاریخی و سیاسی است که اغلب توسط غرب تشدید میشود. کاهش تنشها و تمرکز بر همکاریهای اقتصادی میتواند منطقه را به مرکز تجارت جهانی تبدیل کند و امنیت و ثبات جهانی را تقویت نماید.
به نقل از خبرگزاری دنیای اقتصاد، ترس از مرگ، به عنوان یکی از احساسات بنیادین انسان، در صورتی که بر فرد چیره شود، میتواند به مانعی جدی در درک و اجرای نقشی که در زندگی دارد، تبدیل گردد. این مفهوم را میتوان به عرصه سیاست نیز تعمیم داد، به ویژه در روابط پیچیده میان ایران و کشورهای عضو شورای همکاری خلیج فارس پس از انقلاب ۱۳۵۷. این روابط تحت تأثیر نگرانیهای عمیقی قرار گرفته که اغلب از سوی بازیگران خارجی تقویت میشوند. در این میان، غرب نقش قابل توجهی در تشدید این نگرانیها ایفا کرده و حتی به شکلگیری شورای همکاری خلیج فارس در اردیبهشت ۱۳۶۰ کمک کرده است؛ مجموعهای که با هدف ایجاد همگرایی سیاسی در برابر ایران تأسیس شد.
بررسی تطبیقی روابط ایران و شورای همکاری خلیج فارس نشان میدهد که اختلافات متعددی میان این دو وجود دارد. این اختلافات، که ریشه در تاریخ و سیاستهای منطقهای دارند، مانع از ایجاد درک متقابل و تفاهم میان دو طرف شدهاند. از سوی دیگر، این نگرانیها به عنوان پایهای برای اتخاذ مواضع سیاسی عمل میکنند که اغلب به جای تسهیل همکاری، باعث تشدید تنشها میشوند. در حالی که نقش غرب در این میان غیرقابل انکار است، اما باید توجه داشت که این نگرانیها به خودی خود نیز میتوانند به فرصتی برای گفتگو و تعامل سازنده تبدیل شوند، اگر با دیدی باز و استراتژیک به آنها نگریسته شود.
با نگاهی به شاخصهای اقتصادی و سیاسی، میتوان پیشبینی کرد که در صورت کاهش تنشها و افزایش همکاریهای اقتصادی، منطقه خلیج فارس میتواند به یکی از مراکز مهم تجارت و سرمایهگذاری جهانی تبدیل شود. این امر مستلزم آن است که کشورهای عضو شورای همکاری و ایران به جای تمرکز بر اختلافات، بر نقاط مشترک و منافع متقابل تمرکز کنند. در این راستا، بهرهگیری از دیپلماسی اقتصادی میتواند به عنوان ابزاری کارآمد برای کاهش تنشها و افزایش همکاریها عمل کند.
در نهایت، برای دستیابی به ثبات و توسعه پایدار در منطقه، لازم است که رهبران سیاسی با درک صحیح از واقعیتهای اقتصادی و سیاسی، به جای تکیه بر ترسها و نگرانیها، به دنبال راهکارهای عملی و سازنده باشند. این امر نه تنها به نفع کشورهای منطقه خواهد بود، بلکه میتواند به تقویت امنیت و ثبات جهانی نیز کمک کند.
