هوش مصنوعی بهعنوان فناوریای وابسته به منابع فیزیکی، از جمله برق و مواد معدنی، به زیرساختی صنعتی و اقتصادی تبدیل شده است. رقابت جهانی در این حوزه به تسلط بر منابع فیزیکی وابسته است و کشورها و شرکتها باید با مدیریت منابع، جایگاه خود را حفظ کنند.
به نقل از خبرگزاری جهان صنعت نیوز، هوش مصنوعی، که اغلب بهعنوان یک فناوری انتزاعی و ناملموس درک میشود، در واقعیت اقتصادی خود به شدت وابسته به عناصر مادی و فیزیکی است. در پس هر الگوریتم پیشرفته، مراکز داده عظیمی قرار دارند که مصرفکننده برق، آب، زمین، تراشهها و مواد معدنی هستند. در این میان، رقابت جهانی در حوزه هوش مصنوعی بهتدریج از یک رقابت صرفاً الگوریتمی به مسابقهای برای تسلط بر منابع تبدیل شده است.
این فناوری دیگر تنها یک پیشرفت نرمافزاری نیست، بلکه به زیرساختی صنعتی با ابعاد کلان اقتصادی بدل گشته است. مراکز داده در حال گسترشاند و هر نسل جدید، بزرگتر و پرمصرفتر از پیش ساخته میشود. این مراکز عظیمالجثه بهتنهایی به دهها مگاوات برق نیاز دارند، معادل مصرف یک شهر کوچک. در افق آینده، پروژههایی در مقیاس گیگاوات دیده میشود که با نیروگاههای هستهای برابری میکنند. این جهش در مقیاس بهوضوح نشان میدهد که پیشرفت در حوزه هوش مصنوعی به همان اندازه که به نوآوریهای نرمافزاری وابسته است، به دسترسی پایدار به منابع فیزیکی نیز گره خورده است.
در سطح سیاستگذاری، بحثهای فراوانی پیرامون بازده نهایی این سرمایهگذاریهای عظیم و تأثیرات اقتصادی و زیستمحیطی آنها در جریان است. با توجه به روندهای فعلی، پیشبینی میشود که کشورها و شرکتهایی که قادر به تأمین منابع فیزیکی مورد نیاز برای توسعه هوش مصنوعی هستند، در این رقابت جهانی پیشتاز خواهند بود. این امر تأکیدی است بر اهمیت استراتژیک مدیریت منابع و زیرساختها در عصر دیجیتال.
در نهایت، آینده هوش مصنوعی بهطور مستقیم با توانایی کشورها و شرکتها در مدیریت و بهرهبرداری بهینه از منابع فیزیکی مرتبط است. این واقعیت، چالشها و فرصتهای جدیدی را برای سیاستگذاران و صنعتگران به همراه دارد که باید با دقت و هوشمندی به آنها پاسخ دهند تا بتوانند در این عرصه رقابتی جهانی، جایگاه خود را حفظ کنند.
