در پانزده سال گذشته، نرخ فقر مطلق در ایران بهطور چشمگیری افزایش یافته و جمعیت زیر خط فقر به ۲۵.۵ میلیون نفر رسیده است. تورم ۶۰ درصدی و کاهش قدرت خرید از عوامل اصلی این وضعیت هستند و نیازمند سیاستهای اقتصادی کارآمد برای بهبود شرایط است.
به نقل از خبرگزاری اقتصاد نیوز، در پانزده سال گذشته، ایران شاهد افزایش چشمگیر در نرخ فقر مطلق بوده است؛ بهگونهای که تعداد افرادی که با کمتر از ۲ دلار در روز زندگی میکنند، بهطور قابل توجهی افزایش یافته است. در سال ۱۳۸۹، نرخ فقر مطلق به ۲۵ درصد رسید، اما این روند در طول این سالها تشدید شد و بر اساس آمارهای اعلامشده توسط وزارت تعاون، کار و رفاه اجتماعی، این نرخ در سال ۱۴۰۳ به ۴۴ درصد افزایش یافت. این افزایش به معنای کشیده شدن تعداد بیشتری از مردم به زیر خط فقر است؛ بهطوریکه جمعیت زیر خط فقر از ۹ میلیون نفر در سال ۱۳۸۵ به ۲۵ میلیون و ۵۰۰ هزار نفر در سال ۱۴۰۰ رسیده است.
در سال ۱۳۸۹، ایران با درآمدهای ارزی فراوان ناشی از فروش نفت، وضعیت اقتصادی بهتری را تجربه میکرد. در آن زمان، قیمت سکه تمامبهار آزادی ۱۴۱ هزار تومان و دلار ۹۲۳ تومان بود و نرخ تورم در حدود ۱۲ درصد قرار داشت. اغلب مردم در طبقه متوسط زندگی میکردند و سطح رفاه عمومی نسبتا مطلوب بود. اما در سال ۱۴۰۴، شرایط بهطور قابل توجهی تغییر کرده است و وضعیت اقتصادی بسیاری از خانوادهها بهطور چشمگیری تضعیف شده است.
تحلیلگران اقتصادی بر این باورند که افزایش نرخ تورم و کاهش قدرت خرید، از عوامل اصلی این تغییرات هستند. تورم ۶۰ درصدی که در سالهای اخیر تجربه شده، فشار زیادی بر معیشت خانوارها وارد کرده و دسترسی به نیازهای اساسی مانند غذا، مسکن، درمان و آموزش را دشوارتر کرده است. این روند نگرانکننده نیازمند سیاستهای اقتصادی کارآمد و اصلاحات ساختاری است تا بتواند از گسترش بیشتر فقر جلوگیری کند.
در نهایت، برای مقابله با این چالشهای اقتصادی، نیاز به برنامهریزی دقیق و اجرای سیاستهای حمایتی و توسعهای است. دولت باید با اتخاذ تدابیر مناسب و افزایش سرمایهگذاری در بخشهای کلیدی، به بهبود شرایط اقتصادی و کاهش فقر کمک کند. تنها با چنین رویکردی میتوان به آیندهای روشنتر برای جامعه ایران امیدوار بود.
