پیشنهادات راهبردی محسن هاشمی برای عبور از بحرانهای کنونی ایران

محسن هاشمی رفسنجانی بر لزوم اصلاحات واقعی و پایدار برای خروج ایران از تعلیق راهبردی کنونی تاکید دارد و معتقد است که روابط خارجی باید بهعنوان ابزاری برای کاهش موانع و تسهیل توسعه اقتصادی و اجتماعی به کار رود، نه راهحلی جادویی برای مشکلات داخلی.
به نقل از خبرگزاری اقتصاد نیوز، در شرایطی که ایران با چالشهای متعدد داخلی و بینالمللی مواجه است، محسن هاشمی رفسنجانی در یادداشتی به بررسی راهکارهای خروج از وضعیت کنونی پرداخته است. وی تاکید میکند که تصور حل مشکلات از طریق معجزهوار مذاکرات بینالمللی، بهویژه در پرونده هستهای، اشتباهی استراتژیک است که میتواند به انحراف سیاستگذاریهای کلان کشور منجر شود. هاشمی بر این باور است که روابط خارجی ایران، چه با شرق و چه با غرب، باید بهعنوان ابزاری برای کاهش موانع بینالمللی و تسهیل توسعه اقتصادی و اجتماعی به کار گرفته شود، نه بهعنوان هدف نهایی یا راهحلی جادویی برای رفع مشکلات داخلی.
ایران در حال حاضر در وضعیتی قرار دارد که میتوان آن را بهعنوان یک تعلیق راهبردی توصیف کرد؛ وضعیتی که در آن نه امکان پیشروی بدون دشواری وجود دارد و نه عقبنشینی کمهزینه ممکن است. این تعلیق، مدیریت کشور را در سایه دائمی تهدید و احتمال جنگ محدود کرده و موجب توقف سرمایهگذاری، ثبات اجتماعی و تصمیمگیریهای اقتصادی شده است. چنین وضعیتی فشار اقتصادی و معیشتی را تشدید کرده و میتواند زمینه نارضایتیهای اجتماعی و افزایش بحرانهای اجتماعی را فراهم آورد.
هاشمی بر این باور است که برای خروج از این تعلیق راهبردی، باید زمینه اصلاحات واقعی، پایدار و قابل اتکا فراهم شود. این اصلاحات میتواند شامل تغییرات در سیاستهای اقتصادی، بهبود روابط دیپلماتیک و تقویت نهادهای داخلی باشد. با توجه به وضعیت فعلی، پیشبینی میشود که عدم اقدام به موقع در این زمینهها میتواند به افزایش بحرانها و نارضایتیهای اجتماعی بیانجامد. بنابراین، اتخاذ سیاستهای هوشمندانه و مبتنی بر تحلیلهای دقیق اقتصادی و اجتماعی، ضرورتی انکارناپذیر است.
در نهایت، هاشمی هشدار میدهد که عدم توجه به این مسائل میتواند به تشدید بحرانهای داخلی و افزایش فشارهای بینالمللی منجر شود. به همین دلیل، او بر لزوم اتخاذ رویکردی جامع و راهبردی برای مدیریت چالشهای پیش رو تاکید میکند. با این حال، تحقق این اهداف نیازمند همگرایی و همکاری همهجانبه نهادهای حکومتی و بخش خصوصی است تا بتوان به راهحلهای پایدار و قابل اتکا دست یافت.




