ایران با شدت بیشتری نسبت به میانگین جهانی تحت تأثیر تغییرات اقلیمی قرار دارد و نیازمند سیاستهای جامع بهداشتی و محیطزیستی است. سرمایهگذاری در زیرساختهای بهداشتی و استفاده از فناوریهای نوین میتواند به کاهش اثرات منفی و بهبود وضعیت اقتصادی کمک کند.
به نقل از خبرگزاری جهان صنعت نیوز، در شرایطی که جهان با چالشهای بیسابقه تغییرات اقلیمی روبروست، ایران با شدت بیشتری نسبت به میانگین جهانی در معرض این پدیده قرار دارد. معاون رئیسجمهور و رئیس سازمان حفاظت محیط زیست، در همایشی که در دانشگاه علوم پزشکی شهید بهشتی برگزار شد، بر لزوم توجه به تغییر اقلیم نه تنها به عنوان یک بحران محیطزیستی، بلکه به عنوان یک بحران در حوزه سلامت و بهداشت عمومی تأکید کرد. این دیدگاه نشاندهنده اهمیت روزافزون ارتباط بین تغییرات اقلیمی و سلامت عمومی است، به ویژه در منطقه غرب آسیا که ایران در آن قرار دارد و با افزایش دما و تشدید عوامل بیماریزا مواجه است.
پیشبینیهای سازمان جهانی بهداشت نشان میدهد که طی دو دهه آینده، تغییرات اقلیمی ممکن است منجر به بیش از پنج میلیون مرگ اضافی در سطح جهان شود. این آمار نگرانکننده بر اهمیت ظرفیت سازگاری نظام سلامت هر کشور تأکید دارد، چرا که توانایی انطباق با اثرات ناگوار بهداشتی تغییر اقلیم به عنوان معیاری برای ارزیابی این ظرفیت مطرح میشود. در این راستا، تابآوری اقلیمی سازمانهای بهداشتی و درمانی به عنوان شاخصی برای توانایی آنها در پیشبینی، پیشگیری و مقابله با شرایط نامطلوب ناشی از تغییرات اقلیمی مورد بررسی قرار میگیرد.
با توجه به این دادهها، ایران نیازمند اتخاذ سیاستهای جامع و کارآمد در زمینه بهداشت و محیط زیست است تا بتواند با چالشهای پیشرو مقابله کند. تحلیلهای اقتصادی نشان میدهد که سرمایهگذاری در زیرساختهای بهداشتی و تقویت سیستمهای پیشگیری و پاسخگویی میتواند به کاهش اثرات منفی تغییرات اقلیمی کمک کند. این اقدامات نه تنها به حفظ سلامت عمومی کمک میکند، بلکه میتواند به بهبود وضعیت اقتصادی کشور نیز منجر شود، زیرا کاهش هزینههای مرتبط با بحرانهای بهداشتی و محیطزیستی، منابع بیشتری را برای توسعه اقتصادی فراهم میکند.
در نهایت، ایران باید با استفاده از تجربیات جهانی و بهرهگیری از فناوریهای نوین، برنامههای استراتژیک و بلندمدت برای مقابله با تغییرات اقلیمی تدوین کند. این رویکرد نه تنها به حفظ سلامت و رفاه عمومی کمک میکند، بلکه میتواند به عنوان الگویی برای سایر کشورهای منطقه در مقابله با چالشهای مشابه عمل کند. با توجه به پیچیدگی و گستردگی این مسئله، همکاری بینالمللی و تبادل دانش و تجربیات در این زمینه از اهمیت ویژهای برخوردار است.
