کیفیت زندگی در تهران تحت تأثیر افزایش قیمت مسکن و مدلهای تأمین مالی شهرداری کاهش یافته و به اضطراب شهروندان افزوده است. سیاستگذاران باید با رویکردهای جامع و پایدار به بهبود زیرساختهای شهری و کاهش نابرابریهای اقتصادی بپردازند.
به نقل از خبرگزاری دنیای اقتصاد، کیفیت زندگی در تهران، بهعنوان یکی از کلانشهرهای پرجمعیت، تحت تأثیر مدلهای تأمین مالی شهرداری و افزایش بیرویه قیمت زمین و مسکن قرار گرفته است. این وضعیت، که با فروش تراکم و تغییر کاربری زمین تشدید شده، بهطور مستقیم بر امنیت روانی شهروندان تأثیر گذاشته و آرامش ناشی از داشتن مسکن مناسب را به اضطرابی دائمی بدل کرده است. در این میان، مدیریت شهری و شهرداریها نقش کلیدی در بهبود یا تضعیف کیفیت زندگی ایفا میکنند، زیرا مسکن، آلودگی هوا، حملونقل شهری و فضای سبز از نیازهای اساسی ساکنان شهر محسوب میشوند.
شاخصهای مختلفی بر کیفیت زندگی در تهران تأثیر میگذارند، از جمله برابری توزیع درآمد، درآمد سرانه، هزینه مسکن و خدمات شهری، امید به زندگی، میزان جرم و جنایت، و دسترسی به فضاهای فرهنگی و تفریحی. این شاخصها نهتنها بر رفاه اقتصادی بلکه بر امنیت اجتماعی نیز اثرگذارند. بهویژه در زمینه محیطزیست، کیفیت هوا و شدت انتشار آلایندهها از جمله چالشهای مهمی هستند که نیازمند توجه ویژه مدیریت شهری و سیاستگذاران میباشند.
با توجه به افزایش جمعیت و نیازهای رو به رشد شهروندان، تهران با چالشهای زیستپذیری جدی مواجه است. عدم تأمین نیازهای اساسی مانند مسکن مناسب و حملونقل کارآمد میتواند به کاهش کیفیت زندگی و افزایش نارضایتی عمومی منجر شود. در این راستا، سیاستگذاران باید با اتخاذ رویکردهای جامع و پایدار، به بهبود زیرساختهای شهری و کاهش نابرابریهای اقتصادی بپردازند تا از تشدید بحرانهای اجتماعی جلوگیری شود.
در نهایت، برای بهبود وضعیت فعلی، سیاستگذاران و مدیران شهری باید با رویکردی علمی و مبتنی بر دادههای دقیق، به بررسی و تحلیل دقیقتر شاخصهای اقتصادی و اجتماعی بپردازند. تنها با اتخاذ سیاستهای کارآمد و پایدار میتوان به بهبود کیفیت زندگی در تهران امید داشت و از چالشهای پیشرو با موفقیت عبور کرد.
