وضعیت نامناسب جادههای ایران به بحرانهای مدیریتی و فنی اشاره دارد که منجر به افزایش تصادفات و کاهش عمر پروژهها شده است. اصلاحات در سیاستگذاری و مدیریت، سرمایهگذاری در فناوریهای نوین و ارتقای استانداردها برای بهبود این وضعیت ضروری است.
به نقل از خبرگزاری دنیای اقتصاد، وضعیت نگرانکننده آسفالت و زیرساختهای جادهای کشور، زنگ خطری است که به بحرانهای عمیقتر در مدیریت راهها اشاره دارد. خرابیهای زودهنگام، نشستها و ترکهای مکرر در جادههای پرتردد، افزایش تصادفات منجر به فوت و کاهش عمر مفید پروژههای راهسازی، همگی نشان از مشکلات مدیریتی، مالی، فنی و سیاستگذاری دارند. این مسائل نه تنها بر ایمنی و کارایی اقتصادی تاثیر میگذارند، بلکه توسعه و عدالت منطقهای را نیز تحتالشعاع قرار میدهند.
شبکه راههای هر کشور، شاخصی بنیادین برای ارزیابی توسعه و ایمنی آن محسوب میشود. در ایران، جایی که بیش از ۹۰ درصد حملونقل بر محور جادهای استوار است، کیفیت فنی و مدیریتی راهها تاثیر مستقیمی بر رشد اقتصادی و کیفیت زندگی دارد. برآوردها نشان میدهد که سالانه بیش از ۲۰ هزار نفر در تصادفات جادهای جان خود را از دست میدهند و بیش از ۳۸۰ هزار نفر مصدوم میشوند. این آمار نگرانکننده، ایران را در زمره کشورهایی با تلفات جادهای بالا قرار داده و هزینههای انسانی و اقتصادی سنگینی را بر جامعه تحمیل میکند.
کارشناسان بر این باورند که برای بهبود وضعیت کنونی، نیازمند اصلاحات اساسی در سیاستگذاری و مدیریت راهها هستیم. سرمایهگذاری در فناوریهای نوین، بهبود فرآیندهای مدیریتی و ارتقای استانداردهای فنی میتواند به کاهش تصادفات و افزایش عمر مفید جادهها منجر شود. در غیر این صورت، هزینههای ناشی از تصادفات و خرابیهای جادهای همچنان بخش قابل توجهی از تولید ناخالص داخلی را به خود اختصاص خواهد داد.
در نهایت، بهبود کیفیت جادهها نه تنها به افزایش ایمنی و کاهش تلفات کمک میکند، بلکه به عنوان محرکی برای رشد اقتصادی و توسعه پایدار عمل خواهد کرد. با توجه به اهمیت راهها در جابهجایی کالا و مسافر، توجه به این بخش میتواند به بهبود کیفیت زندگی و افزایش عدالت اجتماعی در کشور منجر شود.
