صنعت فولاد اروپا با کاهش تولید و چالشهای ساختاری ناشی از رقابت جهانی، هزینههای انرژی و مقررات زیستمحیطی مواجه است. برای احیای این صنعت، نیاز به بازنگری در سیاستها، سرمایهگذاری در فناوریهای نوین و تقویت همکاریهای بینالمللی است.
به نقل از خبرگزاری تحلیل بازار، صنعت فولاد اروپا، که زمانی به عنوان یکی از ستونهای اصلی قدرت صنعتی این قاره شناخته میشد، اکنون با چالشی بیسابقه و ساختاری مواجه است. تولید فولاد خام در اتحادیه اروپا در سال ۱۴۰۳ به ۱۲۶ میلیون تن کاهش یافته است، کاهشی قابل توجه نسبت به پنج سال پیش که تولید به ۱۶۰ میلیون تن میرسید. این کاهش ۳۴ میلیون تنی نشاندهنده فشارهای متعدد بر این صنعت است، فشارهایی که از سوی بازار جهانی، هزینههای فزاینده انرژی، مقررات سختگیرانه زیستمحیطی و کاهش تقاضای داخلی ناشی میشوند.
در دهههای گذشته، کشورهایی نظیر آلمان، فرانسه، ایتالیا، بریتانیا و لهستان، با تکیه بر صنعت فولاد خود، به نمادهای رشد صنعتی و توسعه اقتصادی بدل شده بودند. اما اکنون، این صنایع با چالشهایی مواجهاند که نه تنها از رقابت شدید جهانی ناشی میشود، بلکه به دلیل افزایش هزینههای تولید و تغییرات در سیاستهای زیستمحیطی نیز تشدید شده است. طبق گزارشهای اخیر، سهم اروپا از تولید جهانی فولاد به کمتر از ۸ درصد کاهش یافته است، که این امر زنگ خطری برای آینده این صنعت محسوب میشود.
ناصر غریبنژاد، کارشناس اقتصادی، بر این باور است که برای احیای صنعت فولاد اروپا، نیاز به بازنگری در سیاستهای صنعتی و سرمایهگذاری در فناوریهای نوین و پایدار است. او معتقد است که افزایش بهرهوری و کاهش وابستگی به انرژیهای فسیلی میتواند بهبود چشمگیری در وضعیت این صنعت ایجاد کند. همچنین، تقویت همکاریهای بینالمللی و ایجاد بازارهای جدید، میتواند به عنوان راهکارهایی برای مقابله با این بحران مورد توجه قرار گیرد.
در نهایت، آینده صنعت فولاد اروپا به توانایی این قاره در تطبیق با تغییرات جهانی و بهرهگیری از فرصتهای نوین بستگی دارد. با توجه به روندهای فعلی، پیشبینی میشود که اگر اقدامات مناسبی صورت نگیرد، این صنعت همچنان با چالشهای جدی مواجه خواهد بود. با این حال، با اتخاذ راهبردهای هوشمندانه و نوآورانه، میتوان امید داشت که صنعت فولاد اروپا بار دیگر به جایگاه شایسته خود در اقتصاد جهانی بازگردد.
