صنعت فولاد اروپا با کاهش تولید و چالشهای ساختاری مواجه است که ناشی از فشارهای بازار جهانی، هزینههای انرژی و مقررات زیستمحیطی است. تحلیلگران بر لزوم سرمایهگذاری در فناوریهای نوین و سیاستهای حمایتی برای احیای این صنعت تأکید دارند.
به نقل از خبرگزاری تحلیل بازار، صنعت فولاد اروپا، که زمانی بهعنوان ستون فقرات قدرت صنعتی این قاره شناخته میشد، اکنون با بحرانی عمیق و ساختاری مواجه است. تولید فولاد خام اتحادیه اروپا در سال ۱۴۰۳ به ۱۲۶ میلیون تن کاهش یافته است، رقمی که در مقایسه با پنج سال پیش، ۳۴ میلیون تن کمتر است و سهم این قاره از تولید جهانی را به کمتر از ۸ درصد رسانده است. این کاهش چشمگیر نشاندهنده چالشهای متعددی است که صنعت فولاد اروپا با آنها روبروست، از جمله فشارهای بازار جهانی، افزایش هزینههای انرژی، مقررات سختگیرانه زیستمحیطی و کاهش تقاضای داخلی.
در دهههای ۱۳۳۰ تا اواخر قرن بیستم، کشورهایی مانند آلمان، فرانسه، ایتالیا، بریتانیا و لهستان در زمینه فولادسازی بهعنوان نماد رشد صنعتی و زیربنای توسعه اقتصادی شناخته میشدند. اما اکنون این صنایع با چالشهای بیسابقهای دست و پنجه نرم میکنند. تحلیلگران اقتصادی بر این باورند که کاهش تولید فولاد اروپا به پایینترین سطح در چند دهه اخیر، زنگ خطری برای سیاستگذاران و صنعتگران است که باید بهدنبال راهحلهای پایدار و نوآورانه برای احیای این صنعت باشند.
ناصر غریب نژاد، کارشناس اقتصادی، در تحلیل خود به بررسی عوامل مؤثر بر افول صنعت فولاد اروپا پرداخته است. وی معتقد است که برای مقابله با این بحران، اتحادیه اروپا باید بهطور جدی به سرمایهگذاری در فناوریهای نوین و بهینهسازی مصرف انرژی بپردازد. همچنین، ایجاد سیاستهای حمایتی و تشویقی برای افزایش رقابتپذیری در بازار جهانی میتواند به بهبود شرایط کمک کند.
با توجه به روندهای کنونی و پیشبینیهای اقتصادی، انتظار میرود که صنعت فولاد اروپا در سالهای آتی همچنان با چالشهای متعددی مواجه باشد. با این حال، اتخاذ رویکردهای استراتژیک و هوشمندانه میتواند به بازگشت این صنعت به مسیر رشد و توسعه پایدار منجر شود. در نهایت، آینده صنعت فولاد اروپا به توانایی این قاره در تطبیق با تغییرات جهانی و بهرهگیری از فرصتهای نوین بستگی دارد.
