خروج ایران از دستورکار برجامی؛ تمرکز بر توافقنامههای پادمانی

با پایان دوره قطعنامه ۲۲۳۱، پرونده ایران از دستورکار برجامی شورای حکام خارج و تنها در چارچوب توافقنامههای پادمانی پیگیری میشود. این تغییر میتواند به کاهش تنشهای سیاسی و افزایش همکاریهای اقتصادی ایران منجر شود و فرصتی برای بهبود روابط بینالمللی باشد.
به نقل از خبرگزاری تحلیل بازار، با اتمام دوره قطعنامه ۲۲۳۱، پرونده ایران رسماً از دستورکار برجامی شورای حکام آژانس بینالمللی انرژی اتمی خارج شد و اکنون تنها در چارچوب توافقنامههای پادمانی پیگیری میشود. این تحول بهطور قابلتوجهی نشاندهنده تغییر در رویکرد جامعه بینالمللی نسبت به ایران و مسائل هستهای آن است. در نشست آتی شورای حکام که چهارشنبه ۲۸ آبان ۱۴۰۴ در وین برگزار خواهد شد، دیگر اشارهای به قطعنامه ۲۲۳۱ و تعهدات برجامی نخواهد شد و نام ایران تنها در بخش توافقنامههای پادمانی مطرح میشود.
این تغییر در دستورکار، پیامی روشن به جامعه بینالمللی ارسال میکند که مسائل مربوط به برجام دیگر در اولویت قرار ندارند و تمرکز بر اجرای توافقنامههای پادمانی است. این امر میتواند به معنای آغاز مرحلهای جدید در روابط ایران با آژانس بینالمللی انرژی اتمی باشد، جایی که تمرکز بر نظارت و راستیآزمایی فعالیتهای هستهای ایران خواهد بود. در این نشست، علاوه بر ایران، موضوعات دیگری همچون عضویت کشورها، گزارش همکاریهای فنی، ایمنی و حملونقل مواد رادیواکتیو، و وضعیت راستیآزمایی در کرهشمالی و سوریه نیز بررسی خواهد شد.
با پایان دوره ۱۰ ساله قطعنامه ۲۲۳۱ در ۲۶ مهرماه، این تحول میتواند تأثیرات گستردهای بر سیاستهای بینالمللی و منطقهای داشته باشد. تحلیلگران اقتصادی بر این باورند که این تغییر ممکن است بر روابط اقتصادی و تجاری ایران با دیگر کشورها نیز تأثیر بگذارد، زیرا تمرکز بر توافقنامههای پادمانی میتواند به معنای کاهش تنشهای سیاسی و افزایش همکاریهای اقتصادی باشد. با این حال، همچنان باید دید که این تغییرات چگونه در عمل پیادهسازی خواهند شد و چه تأثیری بر اقتصاد ایران خواهند داشت.
در نهایت، این تغییر در دستورکار شورای حکام میتواند بهعنوان فرصتی برای ایران تلقی شود تا با تمرکز بر تعهدات پادمانی، به بهبود روابط بینالمللی و افزایش همکاریهای اقتصادی بپردازد. با این حال، موفقیت در این مسیر نیازمند اجرای دقیق و شفاف تعهدات بینالمللی و تعامل سازنده با جامعه جهانی است. آینده روابط ایران با آژانس و دیگر کشورها در گروی چگونگی مدیریت این تغییرات و بهرهبرداری از فرصتهای پیشرو خواهد بود.




