تحول در سیاست خارجی؛ ضرورت یا انتخاب؟

علیاکبر صالحی تأکید دارد که وزارت امور خارجه باید از نقش مشورتی فراتر رفته و به محور اصلی سیاستگذاری تبدیل شود تا با چالشهای ژئوپلیتیک مؤثرتر مواجه شود و از انزوای استراتژیک جلوگیری کند. عطاءالله مهاجرانی نیز بر لزوم بازنگری در رویکردها تأکید دارد.
به نقل از خبرگزاری دنیای اقتصاد، علیاکبر صالحی، با نگاهی دقیق و تحلیلمحور، بر این باور است که وزارت امور خارجه باید از نقش مشورتی فراتر رفته و به محور اصلی سیاستگذاری در کشور تبدیل شود. وی با بررسی نقاط ضعف و قوت این وزارتخانه، تأکید میکند که سیاست خارجی جمهوری اسلامی ایران به جای تمرکز بر مسائل واقعی و چالشهای جاری، به مواضع ثابت سیاسی و راهحلهای روتین محدود شده است. این رویکرد، به گفته صالحی، موجب شده تا مسائل مهم و جاری به حاشیه رانده شوند و سیاست خارجی از پویایی و انطباق لازم برای مواجهه با چالشهای ژئوپلیتیک محروم گردد.
صالحی هشدار میدهد که این وضعیت میتواند به انزوای استراتژیک کشور منجر شود، امری که در فضای مجازی و در میان تحلیلگران و رسانهها نیز مورد انتقاد قرار گرفته است. بسیاری از کاربران و صاحبنظران از کاهش جایگاه دستگاه دیپلماسی انتقاد کرده و نسبت به پیامدهای آن هشدار دادهاند. در شرایطی که کشور با چالشهای خاصی مواجه است، وزارت خارجه به جای اتخاذ تصمیمات حیاتی، به دیپلماسی استانی و سفرهای داخلی مشغول است.
در این میان، عطاءالله مهاجرانی، از مقامات سابق دولت، نیز به این موضوع اشاره کرده و بر لزوم بازنگری در رویکردهای کنونی تأکید دارد. وی معتقد است که برای حفظ جایگاه و نقش مؤثر وزارت خارجه، نیاز به تغییرات اساسی در سیاستگذاریها و تمرکز بر تحلیلهای عمیق و ارائه راهحلهای اجرایی است. این تغییرات میتواند به کشور کمک کند تا با چالشهای ژئوپلیتیک بهطور مؤثرتری مواجه شود و از انزوای استراتژیک جلوگیری کند.
در نهایت، برای دستیابی به سیاست خارجی پویا و مؤثر، لازم است که وزارت امور خارجه به عنوان نهاد اصلی سیاستگذاری شناخته شود و با تحلیلهای دقیق و راهحلهای عملیاتی، نقش خود را در تعیین مسیر آینده کشور ایفا کند. این امر نه تنها به تقویت جایگاه دیپلماسی کشور کمک میکند، بلکه میتواند به بهبود روابط بینالمللی و کاهش تنشها نیز منجر شود.




