یارانه نقدی ایران از ۴۳ دلار در سال ۱۳۹۰ به ۳.۵ دلار در سال ۱۴۰۴ کاهش یافته است، که نشاندهنده فرسایش سیاستهای حمایتی دولت در برابر تورم است. این کاهش ارزش، یارانه را از یک ابزار حمایتی به عددی نمادین تبدیل کرده و نیازمند اصلاحات جدی است.
به نقل از خبرگزاری جهان صنعت نیوز، یارانه نقدی که در سال ۱۳۹۰ با ارزش ۴۳ دلار به عنوان راهکاری برای کاهش فشارهای اقتصادی معرفی شد، اکنون در سال ۱۴۰۴ به تنها ۳.۵ دلار کاهش یافته است. این کاهش ۹۱ درصدی در قدرت خرید، نه تنها یک شاخص اقتصادی، بلکه نشانهای از فرسایش سیاستهای حمایتی دولت در برابر تورم و کاهش ارزش پول ملی است. این یارانه که زمانی به عنوان «مسکنی برای فشارهای معیشتی» طراحی شده بود، اکنون حتی هزینه یک وعده ساده غذایی را نیز پوشش نمیدهد.
در حالی که مبلغ اسمی یارانه تقریباً ثابت باقی مانده، هزینههای زندگی از جمله خوراک، مسکن، انرژی و درمان به طور چشمگیری افزایش یافته است. این عدم تطابق میان ارزش اسمی و واقعی یارانه، نتیجه عدم وجود برنامهای برای حفظ ارزش واقعی آن است. وقتی مبلغ یارانه ثابت میماند و تورم همچنان دو رقمی است، نتیجهای جز حذف تدریجی آن از سبد معیشت مردم نخواهد داشت. این وضعیت، یارانه نقدی را از یک ابزار حمایتی به عددی نمادین و کماثر تبدیل کرده است.
ادامه این روند بدون اصلاحات جدی، یارانه نقدی را به رقمی تبدیل میکند که هر ماه پرداخت میشود اما دیگر معنایی برای «حمایت واقعی از زندگی مردم» ندارد. با توجه به اعلام سازمان هدفمندسازی یارانهها، این وضعیت نیازمند بازنگری و اصلاحات عمیق در سیاستهای اقتصادی است تا بتواند به واقعیتهای زندگی مردم پاسخ دهد و از فشارهای اقتصادی کاسته شود.
