در مذاکرات بینالمللی، شکستن چرخه اجبار و توافق بر قالب و انتظارات، کلیدی است. دولت ترامپ باید مخالفان را مهار و تأیید کنگره را جلب کند. تحلیلها نشان میدهند که با مدیریت چالشها و پایبندی به دیپلماسی، امکان کاهش تنشها و بهبود روابط وجود دارد.
به نقل از خبرگزاری دنیای اقتصاد، در فضای پیچیده و پرفراز و نشیب مذاکرات بینالمللی، شکستن چرخه اجبار و مقابله، نقشی کلیدی در دستیابی به توافقات پایدار ایفا میکند. در شرایط کنونی، ضروری است که اظهارنظرات عمومی تا زمان پیشرفت ملموس در مذاکرات به حداقل برسد. واشنگتن و تهران باید پیش از آغاز مذاکرات، به توافقی مشترک در مورد قالب و انتظارات این فرایند دست یابند. این توافق میتواند زمینهساز مصالحه در مسائل حساس و کلیدی نظیر سطح غنیسازی و ذخایر هستهای باشد.
در این میان، دولت دونالد ترامپ با چالشی دوگانه مواجه است: از یک سو، مهار نفوذ مخالفان مذاکرات در اسرائیل و کنگره، و از سوی دیگر، کسب تأیید کنگره برای تضمین دوام بیشتر توافقات. این اقدامات میتواند به تقویت پایههای دیپلماسی و کاهش تنشها کمک کند. تحلیلگران بنیاد کارنگی با بررسی دلایل ناکامی مذاکرات پیشین، شرایط لازم برای موفقیت در این عرصه را تشریح کردهاند. به گفته آنان، حتی پس از توقف مذاکرات و وقوع جنگهای کوتاهمدت، درِ دیپلماسی هستهای همچنان باز است و فرصتها برای پیشرفت وجود دارد.
تحلیل بنیاد کارنگی نشان میدهد که چهار عامل اصلی به چالشهای مذاکرات و درگیریهای نظامی مستقیم و غیرمستقیم میان ایالات متحده و ایران دامن زدهاند. نخستین عامل، چرخه معیوب اجبار از سوی آمریکا است که به جای حل مسائل، موجب تشدید تنشها شده است. درک این عوامل و تلاش برای مدیریت آنها میتواند راه را برای دستیابی به توافقات پایدار هموار کند. با توجه به شرایط اقتصادی و سیاسی کنونی، پیشبینی میشود که با اتخاذ رویکردهای دیپلماتیک و استراتژیک، امکان بهبود روابط و کاهش تنشها وجود دارد.
در نهایت، برای موفقیت در این مسیر، ضروری است که تمامی طرفها به اصول دیپلماسی پایبند باشند و از فرصتهای موجود برای کاهش تنشها و دستیابی به توافقات پایدار بهرهبرداری کنند. این امر نه تنها به نفع ایران و آمریکا، بلکه به نفع ثبات و امنیت منطقهای و بینالمللی خواهد بود.
