ایران در دهه ۹۰ فرصتهای همکاری اقتصادی با چین را به دلیل تمرکز بر غرب از دست داد. با وجود سند همکاری ۲۵ ساله، نگرش سطحی در دیپلماسی اقتصادی ایران نسبت به چین همچنان وجود دارد. بازنگری در استراتژیهای اقتصادی با چین برای توسعه پایدار ضروری است.
به نقل از خبرگزاری ایران جیب، در دهه ۹۰، ایران با وجود تمایل چین به تقویت روابط اقتصادی، به دلیل اولویتدهی بیش از حد به کشورهای غربی، فرصتهای همکاری با پکن را نادیده گرفت. این رویکرد، حتی با امضای سند همکاری ۲۵ ساله میان دو کشور، به طور کامل اصلاح نشد. اظهارات اخیر و گزارشها نشاندهنده نگرشی سطحی در دیپلماسی اقتصادی ایران نسبت به چین است. از جمله این موارد میتوان به رد پیشنهادهای چین برای مقابله با تحریمها و اظهارات نادرست رئیسجمهور در اجلاس شانگهای اشاره کرد. این مسائل، چالشهای ساختاری و نه موقتی در روابط اقتصادی دو کشور را آشکار میسازد.
با گذشت دههای که اقتصاد ایران فرصتهای بسیاری را از دست داد و همچنین پایان کار برجام، اکنون برگهای پنهانی که میتوانستند در تاریخ اقتصادی کشور نقشآفرینی کنند، بیشتر نمایان میشوند. یکی از این فصلها، تعاملات اقتصادی با چین است که میتوانست در کنار سایر فرصتهای جهانی، به توسعه اقتصادی ایران کمک کند. کارشناسان اقتصادی بر این باورند که فرصتهای متعددی برای همکاریهای ضدتحریمی وجود داشت که به دلایل مختلف نادیده گرفته شدند.
در این میان، موضوع برخورد نامناسب دولت پیشین با چین نیز مطرح است. حتی وزیر امور خارجه دولت دوازدهم به این مسئله اذعان کرده است. به نظر میرسد که ایران نیازمند بازنگری در استراتژیهای اقتصادی خود با چین است تا بتواند از فرصتهای موجود بهرهبرداری کند. این امر نیازمند تحلیل دقیق و برنامهریزی استراتژیک است تا بتواند به توسعه پایدار اقتصادی کشور کمک کند.
در نهایت، با توجه به شرایط کنونی اقتصاد جهانی و نیاز ایران به تقویت روابط اقتصادی با قدرتهای نوظهور، بازنگری در سیاستهای اقتصادی و دیپلماتیک با چین میتواند به عنوان یک راهبرد کلیدی مطرح شود. این امر نه تنها به بهبود وضعیت اقتصادی کشور کمک میکند، بلکه میتواند زمینهساز توسعه همکاریهای گستردهتر در آینده باشد.
