چالشهای صنعت سنگ ایران در سایه سیاستهای ناپایدار اقتصادی

صنعت سنگ ایران با چالشهای ناشی از بیثباتی سیاستهای اقتصادی، افزایش هزینههای تولید و محدودیتهای فناوری مواجه است که رقابتپذیری آن را در بازارهای جهانی کاهش داده است. بهبود زیرساختها و ثبات در سیاستها برای رشد و توسعه این صنعت ضروری است.
به نقل از خبرگزاری دنیای اقتصاد، در دنیای پرشتاب تجارت جهانی، ثبات در سیاستهای اقتصادی و تجاری برای موفقیت و رشد پایدار ضروری است. با این حال، صنعت سنگ ایران با چالشهای متعددی در این زمینه مواجه است. تغییرات مکرر در مقررات عوارض صادراتی، پیمانسپاری ارزی و بخشنامههای گمرکی، برنامهریزی بلندمدت را برای فعالان این حوزه دشوار کرده است. صادرکنندگان که نیازمند پیشبینیپذیری در قواعد تجارت هستند، در شرایطی فعالیت میکنند که سیاستها بهطور ناگهانی تغییر میکنند و هر تصمیم جدید، بار مالی تازهای بر دوش تولیدکنندگان میگذارد.
این بیثباتی نهتنها بازارهای سنتی صادرات سنگ ایران در کشورهای همسایه را تهدید کرده، بلکه مانع از ورود به بازارهای جدید نیز شده است. علاوه بر موانع مقرراتی، افزایش هزینههای تولید و حملونقل نیز فشار مضاعفی بر صادرکنندگان وارد کرده است. در شرایطی که رقبای اصلی ایران از یارانههای انرژی و دسترسی به ماشینآلات مدرن بهرهمند هستند، بسیاری از واحدهای فرآوری سنگ در کشور با ماشینآلات فرسوده دهههای گذشته فعالیت میکنند. این وضعیت منجر به کاهش بهرهوری، افزایش ضایعات سنگ و بالا رفتن قیمت تمامشده میشود؛ در حالیکه بازار جهانی سنگ تزئینی روزبهروز رقابتیتر میشود و مشتریان بهدنبال کیفیت بالا با قیمت پایینتر هستند.
در این میان، محدودیتهای موجود در دسترسی به فناوریهای نوین و ماشینآلات پیشرفته، چالشهای بیشتری را برای صنعت سنگ ایران به همراه داشته است. این محدودیتها نهتنها بهرهوری را کاهش داده، بلکه توان رقابتی کشور را در بازارهای بینالمللی به شدت تضعیف کرده است. در حالیکه کشورهای رقیب با سرمایهگذاریهای کلان در فناوریهای نوین، بهرهوری خود را افزایش دادهاند، ایران با مشکلاتی همچون فرسودگی تجهیزات و افزایش هزینههای تولید دستوپنجه نرم میکند.
با توجه به این چالشها، ضروری است که سیاستگذاران اقتصادی کشور با اتخاذ رویکردهای پایدار و پیشبینیپذیر، زمینه را برای رشد و توسعه صنعت سنگ فراهم کنند. بهبود زیرساختهای تولیدی، ارتقای فناوری و ایجاد ثبات در سیاستهای تجاری میتواند به افزایش رقابتپذیری ایران در بازارهای جهانی کمک کند. در غیر این صورت، صنعت سنگ ایران با خطر از دست دادن سهم خود در بازارهای بینالمللی مواجه خواهد شد.




