نبرد قدرت‌های بزرگ؛ تعیین‌کننده نظم جهانی قرن بیست‌و‌یکم کیست؟

به نقل از خبرگزاری جهان صنعت نیوز، دیدار اخیر میان دونالد ترامپ و شی جین‌پینگ در بوسان، نمادی از بازگشت دیپلماسی سرد میان ایالات متحده و چین بود. این ملاقات، که در ظاهر به‌عنوان نشانه‌ای از کاهش تنش‌های تجاری میان دو ابرقدرت تلقی می‌شود، در واقع آغازگر مرحله‌ای جدید از رقابت ژئوپلیتیکی و فناورانه برای تعیین نظم جهانی قرن بیست‌و‌یکم است. در شرایطی که جهان با بحران‌های انرژی، پیشرفت‌های هوش مصنوعی و جنگ‌های نیابتی مواجه است، روابط پکن و واشنگتن بیش از هر زمان دیگری ترکیبی از وابستگی اقتصادی و دشمنی ژئوپلیتیکی را به نمایش می‌گذارد.

این دیدار، که نخستین گفت‌وگوی مستقیم میان رهبران دو کشور از سال ۱۳۹۸ بود، دو شخصیت متضاد را در برابر هم قرار داد؛ یک تاجر پر سر و صدا در برابر یک سیاستمدار آرام و حسابگر. این تقابل بار دیگر این پرسش را مطرح کرد که کدام‌یک از این دو قدرت، آینده قدرت در قرن بیست‌و‌یکم را رقم خواهد زد؟ در حالی که صحنه بوسان با لبخند و صلح همراه بود، در عمق ماجرا، رقابت بر سر فناوری، تجارت و هژمونی جهانی ادامه دارد.

تحلیل‌گران بر این باورند که این رقابت استراتژیک، با توجه به وابستگی متقابل اقتصادی و چالش‌های ژئوپلیتیکی، به شدت پیچیده و چندلایه است. از یک سو، چین با سرمایه‌گذاری‌های عظیم در زمینه فناوری‌های نوین و زیرساخت‌های اقتصادی، به دنبال تقویت جایگاه خود در عرصه جهانی است. از سوی دیگر، ایالات متحده با تمرکز بر نوآوری و توسعه پایدار، تلاش می‌کند تا برتری خود را حفظ کند. این رقابت نه تنها بر اقتصاد جهانی تأثیرگذار است، بلکه می‌تواند نظم سیاسی و اجتماعی بین‌المللی را نیز دستخوش تغییر کند.

در نهایت، نتیجه این نبرد نه تنها به تصمیمات رهبران این دو کشور بستگی دارد، بلکه به نحوه مدیریت بحران‌های جهانی و توانایی در ایجاد همکاری‌های بین‌المللی نیز وابسته است. در جهانی که با سرعت به سوی تغییرات گسترده پیش می‌رود، تنها کشورهایی که بتوانند به‌طور هوشمندانه از فرصت‌ها بهره‌برداری کنند، قادر به تعیین نظم جهانی آینده خواهند بود. این دیدار بوسان، هرچند ظاهراً نشانه‌ای از صلح بود، اما در واقع آغازی برای فصل جدیدی از رقابت‌های جهانی محسوب می‌شود.