صنعت پتروشیمی جهان با چالشهای زیستمحیطی و فشارهای بینالمللی برای کاهش آلایندگی مواجه است. ایران به عنوان تولیدکننده بزرگ، نیازمند تغییرات ساختاری و راهبردهای جدید برای کاهش آلایندگی و دستیابی به اهداف کربن صفر است تا موقعیت رقابتی خود را بهبود بخشد.
به نقل از خبرگزاری تحلیل بازار، صنعت پتروشیمی جهان در مواجهه با چالشهای زیستمحیطی و فشارهای بینالمللی برای کاهش آلایندگی، به سمت تغییرات اساسی حرکت کرده است. در این میان، ایران به عنوان یکی از تولیدکنندگان بزرگ این صنعت، با چالشهای قابل توجهی مواجه است. دکتر رحمانی، عضو هیات علمی دانشگاه صنعتی امیرکبیر، بیان میکند که انتشار بیش از ۲.۵ تن گاز گلخانهای به ازای هر هزار دلار تولید ناخالص داخلی در ایران، در مقایسه با متوسط جهانی نیم تن، زنگ خطری جدی برای اقتصاد و محیطزیست کشور است.
در نشست اخیر سازمان ملل برای مقابله با آلودگی پلاستیک، محدودیتهای شدیدی بر تولید PVC اعمال شده است، بهگونهای که برخی پروژههای این حوزه در کشورهای مختلف متوقف شدهاند. حسن عباس زاده، مدیرعامل شرکت ملی صنایع پتروشیمی ایران، به این نکته اشاره میکند که برخی ترکیبات شیمیایی نیز برای استفاده در پلیمرها بهطور کامل ممنوع شدهاند. این اقدامات نشاندهنده عزم جهانی برای کاهش آلودگیهای ناشی از صنعت پتروشیمی است.
پیشبینیها حاکی از آن است که تا سال ۲۰۵۰، بیش از ۷۰ درصد از تولیدکنندگان جهانی صنایع پتروشیمی به الزامات کربن صفر پایبند خواهند شد. این در حالی است که ایران با تولید حدود ۶۸۶ میلیون تا ۱ میلیارد تن معادل دیاکسید کربن، نزدیک به ۱.۵ درصد از کل انتشار جهانی را به خود اختصاص داده است. این آمار، نیاز به تغییرات ساختاری و اتخاذ راهبردهای جدید برای کاهش آلایندگی در صنعت پتروشیمی ایران را بیش از پیش نمایان میسازد.
با توجه به روندهای جهانی و تعهدات بینالمللی، ایران باید با اتخاذ سیاستهای موثر و سرمایهگذاری در فناوریهای نوین، به سمت کاهش آلایندگی و دستیابی به اهداف کربن صفر حرکت کند. این تغییرات نه تنها به حفظ محیطزیست کمک میکند، بلکه میتواند به بهبود موقعیت رقابتی ایران در بازارهای جهانی نیز منجر شود. در نهایت، تعهد به کاهش آلایندگی و حرکت به سمت توسعه پایدار، راهی اجتنابناپذیر برای صنعت پتروشیمی ایران است.
