بحران خشکسالی در ایران و ضرورت انتقال جمعیت به سواحل جنوبی

ایران با بحران خشکسالی شدید مواجه است که به ناترازی انرژی و شوک اقتصادی منجر شده است. کارشناسان پیشنهاد میکنند جمعیت و صنایع به سواحل جنوبی منتقل شوند تا فشار بر منابع آب فلات مرکزی کاهش یابد و توسعه پایدار تقویت شود. همکاری بینالمللی و فناوریهای نوین ضروری است.
به نقل از خبرگزاری اقتصاد نیوز، ایران، کشوری با تنوع اقلیمی گسترده، اکنون با یکی از جدیترین بحرانهای زیستمحیطی خود، یعنی خشکسالی، روبرو است. این پدیده نه تنها به ناترازیهای انرژی دامن زده است، بلکه به گفته تحلیلگران، شوک اقتصادی بزرگی به کشور وارد کرده است. بررسیها نشان میدهد که سال آبی جاری با بارش ناچیز ۲.۳ میلیمتری در ۳۴ روز نخست، یکی از خشکترین دورههای نیمقرن اخیر را به ثبت رسانده است. محسن موسوی خوانساری، کارشناس برجسته حوزه آب و محیط زیست، در گفتگو با ما به بررسی ابعاد این بحران و اثرات آن بر حوزههای اقتصادی، سیاسی و اجتماعی پرداخته است.
موسوی خوانساری با تاکید بر تنوع اقلیمی ایران، به نگرانیهای موجود درباره تبدیل شدن خشکسالی به یک ابرچالش اشاره کرد. او خاطرنشان کرد که ایران دارای شش حوزه آبریز است که هر یک با چالشهای خاص خود مواجهاند. بهویژه حوزه آبریز فلات مرکزی که شهرهای بزرگ و پرجمعیتی مانند تهران و اصفهان را در بر میگیرد، به شدت بحرانی است. این وضعیت نیازمند سیاستهای کلان و راهبردی برای مدیریت منابع آب و انتقال جمعیت و صنایع به مناطق کمتنشتر، از جمله سواحل جنوبی کشور، است.
تحلیلگران بر این باورند که انتقال جمعیت و صنایع به سواحل جنوبی میتواند به کاهش فشار بر منابع آب فلات مرکزی کمک کند. این راهکار نه تنها به توزیع متوازنتر جمعیت و منابع اقتصادی منجر میشود، بلکه میتواند به توسعه پایدار و کاهش آسیبهای ناشی از خشکسالی کمک کند. در این راستا، سیاستگذاران باید با استفاده از دادههای دقیق و تحلیلهای جامع، به تدوین راهبردهایی بپردازند که ضمن حفظ منابع طبیعی، به تقویت اقتصاد ملی نیز منجر شود.
در پایان، موسوی خوانساری تاکید کرد که مقابله با بحران خشکسالی نیازمند همکاریهای بینالمللی و استفاده از فناوریهای نوین در مدیریت منابع آب است. با توجه به پیشبینیهای موجود، اگر اقدامات لازم به موقع انجام نشود، خشکسالی میتواند به یکی از بزرگترین چالشهای اقتصادی و اجتماعی ایران در سالهای آینده تبدیل شود. بنابراین، اتخاذ تصمیمات استراتژیک و اجرای سیاستهای کارآمد در این زمینه، امری ضروری و اجتنابناپذیر است.




