جان هرلی، معاون وزیر خزانهداری آمریکا، در سفری به خاورمیانه به دنبال افزایش فشار بر ایران و تقویت همکاریهای مالی با کشورهای منطقه است. این اقدام بخشی از استراتژی واشنگتن برای مهار نفوذ ایران و تشدید تحریمهاست که میتواند به چالشهای اقتصادی ایران بیفزاید.
به نقل از خبرگزاری دنیای اقتصاد، در یک اقدام استراتژیک که به نظر میرسد بخشی از تلاشهای فزاینده ایالات متحده برای افزایش فشار بر ایران باشد، جان هرلی، معاون وزیر خزانهداری آمریکا در امور تروریسم و اطلاعات مالی، سفر خود به خاورمیانه را آغاز کرده است. این سفر که از ۹ آبان ماه کلید خورده، شامل بازدید از سرزمینهای اشغالی، امارات متحده عربی، ترکیه و لبنان خواهد بود. هرلی که به عنوان مقام ارشد تحریمها در وزارت خزانهداری فعالیت میکند، نخستین بار است که از زمان تصدی این سمت به منطقه سفر میکند. این اقدام در حالی صورت میگیرد که واشنگتن به دنبال تشدید کارزار فشار حداکثری خود علیه تهران است، کارزاری که به ویژه بر محدودیتهای برنامه هستهای ایران تمرکز دارد.
در ماههای اخیر، تنشهای منطقهای به دلیل حملات نظامی و اقدامات تلافیجویانه به نقطه اوج خود رسیده است. تجاوز ۱۲ روزه اسرائیل به ایران و حمله ایالات متحده به تاسیسات هستهای این کشور، تنها نمونههایی از این تحولات هستند که به وضوح نشانگر افزایش تنشها در خاورمیانه است. در این شرایط، سفر هرلی میتواند به عنوان یک پیام قاطع از سوی واشنگتن تلقی شود که به دنبال تقویت روابط با متحدان منطقهای خود و هماهنگی بیشتر در اعمال تحریمها علیه ایران است.
تحلیلگران اقتصادی بر این باورند که این سفر میتواند به تشدید فشارهای اقتصادی بر تهران منجر شود، به ویژه در شرایطی که اقتصاد ایران با چالشهای متعددی از جمله تحریمهای بینالمللی و کاهش درآمدهای نفتی مواجه است. هرلی با حضور در خاورمیانه، احتمالاً به دنبال تقویت همکاریهای مالی و اقتصادی با کشورهای منطقه خواهد بود تا از این طریق بتواند تأثیر تحریمها را بر اقتصاد ایران افزایش دهد. این اقدام میتواند به کاهش بیشتر ارزش ریال و افزایش تورم در ایران منجر شود، موضوعی که به نگرانیهای اقتصادی داخلی دامن خواهد زد.
در نهایت، سفر هرلی به خاورمیانه نه تنها به عنوان یک حرکت دیپلماتیک بلکه به عنوان بخشی از استراتژی گستردهتر ایالات متحده برای مهار نفوذ ایران در منطقه تلقی میشود. با توجه به پیچیدگیهای ژئوپلیتیکی و اقتصادی موجود، پیشبینی میشود که این تحولات میتواند به تغییرات قابل توجهی در سیاستهای اقتصادی و خارجی ایران منجر شود. با این حال، باید منتظر ماند و دید که چگونه این اقدامات بر روابط بینالمللی و وضعیت اقتصادی منطقه تأثیر خواهد گذاشت.
