بند هشتم سیاستهای مسکن بر حفظ ارزشهای فرهنگی تأکید دارد، اما نبود دستورالعملهای اجرایی مانع تحقق آن شده است. برای موفقیت، تعریف دقیق ارزشهای فرهنگی و همکاری دولت و بخش خصوصی ضروری است تا به بهبود کیفیت زندگی و کاهش مشکلات اجتماعی کمک کند.
به نقل از خبرگزاری اقتصاد نیوز، در سالهای اخیر، بند هشتم از سیاستهای کلی مسکن، بر حفظ منزلت خانواده و ارزشهای فرهنگی در طراحی و معماری مسکن تأکید کرده است. با این حال، نبود دستورالعملهای اجرایی مشخص، مانع از تحقق این اهداف شده است. در شرایطی که الگوی ساختوساز شهری در بسیاری از شهرهای ایران به آپارتمانهای کوچک و فشرده با کمترین فضاهای خانوادهمحور تغییر یافته است، این سوال مطرح میشود که چرا پس از گذشت سالها، این بند همچنان در سطح راهبرد باقی مانده است.
سرپرست مرکز توسعه و سیاستهای راهبردی وزارت راه و شهرسازی بر این باور است که برای اجرای موفق بند هشتم، باید ارزشهای فرهنگی در معماری بهطور دقیق در مناطق مختلف کشور تعریف شود. بدون وجود چنین تعاریف واحد و شاخصهای عملیاتی، طراحی یک راهنمای اجرایی جامع امکانپذیر نخواهد بود. این موضوع نشان از نیاز به رویکردی سیستماتیک و برنامهریزی شده دارد که بتواند بهطور مؤثر به چالشهای موجود پاسخ دهد.
محمدصالح شکوهی، دکترای تخصصی شهرسازی و عضو هیئت علمی دانشگاه علم و صنعت، در گفتوگویی با ما به بررسی ابعاد این موضوع و موانع تحقق بند هشتم سیاستهای کلی مسکن پرداخت. وی معتقد است که عدم توجه به این بند میتواند منجر به افزایش مشکلات اجتماعی و فرهنگی شود که در نهایت به افزایش آمار طلاق نیز منجر میشود. شکوهی تأکید دارد که برای دستیابی به نتایج مطلوب، همکاری نزدیک بین نهادهای دولتی و بخش خصوصی ضروری است.
در نهایت، برای ایجاد تغییرات مثبت در بازار مسکن و حفظ ارزشهای فرهنگی، نیاز به تدوین راهبردهای جامع و عملیاتی است که بتوانند بهطور مؤثر به نیازهای جامعه پاسخ دهند. این امر نه تنها به بهبود کیفیت زندگی شهروندان کمک میکند، بلکه میتواند به کاهش مشکلات اجتماعی و افزایش پایداری اقتصادی نیز منجر شود.
