در سال ۱۴۰۳، خط فقر ماهانه به ۶ میلیون و ۱۲۸ هزار تومان رسیده و نرخ فقر به ۳۶ درصد افزایش یافته است. تورم مزمن و رشد اقتصادی پایین به کاهش درآمدها و افزایش فقر منجر شده است. برای بهبود وضعیت اقتصادی، نیاز به اصلاحات ساختاری و سیاستهای پایدار است.
به نقل از خبرگزاری دنیای اقتصاد، در سال ۱۴۰۳، خط فقر کشور به رقم ماهانه ۶ میلیون و ۱۲۸ هزار و ۷۳۹ تومان برای هر نفر رسیده است، رقمی که به گفته سخنگوی دولت، فاطمه مهاجرانی، نشاندهنده وضعیت بحرانی اقتصادی است. محاسبات نشان میدهد که نرخ فقر در این سال به حدود ۳۶ درصد افزایش یافته است، رقمی که از ابتدای دهه ۱۳۹۰ تاکنون بیسابقه بوده و بیانگر آن است که بیش از یکسوم از جمعیت ایران قادر به تأمین نیازهای اولیه خود نیستند.
در این میان، دادههای مرکز آمار نشان میدهد که نرخ رشد اقتصادی در سال گذشته ۳.۱ درصد و تورم نقطه به نقطه ۳۷.۱ درصد بوده است. این ارقام گویای آن است که تورم مزمن و رشد اقتصادی پایین در دهه ۱۳۹۰ به کاهش درآمدهای پایدار و افزایش نرخ فقر منجر شده است. اگرچه در سالهای آغازین دهه ۱۴۰۰، رشد اقتصادی بهبود نسبی پیدا کرد، اما نرخ فقر همچنان در سطح بالایی باقی مانده و تغییر محسوسی را تجربه نکرده است.
تحلیلهای اقتصادی نشان میدهد که در نیمه دوم سال ۱۴۰۳، ریسکهای سیاسی و اقتصادی ناشی از سیاستهای فشار اقتصادی، بر چالشهای موجود افزوده است. این شرایط، نه تنها به کاهش قدرت خرید مردم منجر شده، بلکه باعث شده تا بسیاری از خانوارها در تأمین نیازهای اساسی خود با مشکل مواجه شوند. در این زمینه، پیشبینی میشود که بدون اصلاحات ساختاری و سیاستگذاریهای هوشمندانه، وضعیت فقر در کشور بهبود چندانی نخواهد یافت.
در نهایت، میتوان نتیجه گرفت که برای کاهش نرخ فقر و بهبود وضعیت اقتصادی کشور، نیاز به برنامهریزیهای بلندمدت و سیاستهای اقتصادی پایدار است. تنها از طریق افزایش تولید و اشتغالزایی، میتوان به بهبود وضعیت معیشتی مردم امیدوار بود و از افزایش بیشتر نرخ فقر جلوگیری کرد.
