فعال شدن مکانیسم ماشه و اختلافات میان سرگئی لاوروف و محمدجواد ظریف درباره برجام، به موضوعی مناقشهبرانگیز در سیاست داخلی و خارجی ایران تبدیل شده است. این تنشها میتواند بر روابط استراتژیک ایران با روسیه و چین تأثیر منفی بگذارد و نیازمند دیپلماسی هوشمندانه است.
به نقل از خبرگزاری دنیای اقتصاد، در روزهای اخیر، فعال شدن مکانیسم ماشه و بحث پیرامون گنجاندن این سازوکار در توافقنامههای بینالمللی به موضوعی داغ و مناقشهبرانگیز در عرصه سیاست داخلی و خارجی ایران تبدیل شده است. این مسئله نه تنها به اختلافات میان جناحهای سیاسی داخلی دامن زده، بلکه پرده از رازهای مذاکرات هستهای دو سالهای برداشته که تا کنون در پشت صحنه باقی مانده بود. این افشاگریها، دو روایتگر برجسته دارد: سرگئی لاوروف، وزیر امور خارجه روسیه، و محمدجواد ظریف، وزیر خارجه سابق ایران که در سالهای ۱۳۹۲ تا ۱۳۹۴ هدایت مذاکرات برجامی را بر عهده داشت.
سرگئی لاوروف، محمدجواد ظریف را متهم به طراحی و اجرای مکانیسم اسنپبک کرده و از گنجاندن آن در توافق برجام اظهار شگفتی کرده است. در مقابل، ظریف روایت لاوروف را نادرست خوانده و مدعی است که به لاوروف دستور داده شده بود تا از نهایی شدن برجام جلوگیری کند. این جدال رسانهای، از آن جهت حائز اهمیت است که ایران در سالهای اخیر، سیاست نگاه به شرق را به عنوان محور دیپلماسی خود انتخاب کرده و همواره بر اهمیت روابط استراتژیک با روسیه و چین تأکید داشته است.
این اختلاف نظرها در سطح دیپلماتیک، میتواند پیامدهای گستردهای برای سیاست خارجی ایران داشته باشد. در حالی که ایران به دنبال تقویت روابط اقتصادی و سیاسی با شرق است، چنین تنشهایی میتواند بر اعتماد متقابل تأثیر منفی بگذارد. با توجه به تحولات اخیر، تحلیلگران پیشبینی میکنند که در صورت عدم حل و فصل این اختلافات، ممکن است شاهد تغییراتی در رویکردهای دیپلماتیک و اقتصادی ایران در آینده نزدیک باشیم.
در نهایت، این رویدادها نشاندهنده پیچیدگیهای سیاست بینالمللی و اهمیت دیپلماسی هوشمندانه در حفظ و تقویت روابط استراتژیک است. ایران باید با دقت و تدبیر، به مدیریت این چالشها بپردازد تا بتواند از فرصتهای اقتصادی و سیاسی موجود بهرهبرداری کند و جایگاه خود را در عرصه بینالمللی تقویت نماید.
