پایان قرارداد گازی ایران و ترکیه و کاهش سهم ایران در بازار گاز ترکیه به دلیل افت فشار در میدان پارس جنوبی و افزایش مصرف داخلی، نیازمند استراتژیهای جدید ایران برای حفظ جایگاه در بازارهای انرژی است. ترکیه با کشف میدان گازی ساکاریا به سمت خودکفایی انرژی حرکت میکند.
به نقل از خبرگزاری تجارت نیوز، با پایان یافتن قرارداد گازی میان ایران و ترکیه، معادلات انرژی منطقه وارد مرحلهای نوین میشود. ایران که زمانی دومین تأمینکننده بزرگ گاز ترکیه بود، اکنون با کاهش چشمگیر سهم خود در این بازار مواجه است. این کاهش عمدتاً به افت فشار در میدان گازی پارس جنوبی بازمیگردد؛ میدانی که بیش از ۷۰ درصد گاز کشور از آن تأمین میشود و اکنون به دلیل تأخیر در اجرای پروژههای فشارافزایی، با کاهش تولید روبرو شده است. علاوه بر این، رشد مصرف داخلی گاز به دلیل افزایش جمعیت و توسعه صنایع انرژیبر، فشار مضاعفی بر شبکه گاز کشور وارد کرده و ظرفیت صادراتی ایران را به شدت محدود ساخته است.
در این میان، ترکیه نیز در تلاش است تا وابستگی خود به واردات گاز از ایران و روسیه را کاهش دهد. کشف میدان گازی «ساکاریا» در دریای سیاه با ذخایری بالغ بر ۷۱۰ میلیارد متر مکعب، نقطه عطفی در این مسیر بوده است. این کشف به ترکیه این امکان را میدهد که به تدریج به سمت خودکفایی در تأمین انرژی حرکت کند و وابستگی خود به منابع خارجی را کاهش دهد. این تحولات در حالی رخ میدهد که ایران باید استراتژیهای جدیدی برای حفظ و تقویت جایگاه خود در بازارهای بینالمللی انرژی تدوین کند.
با توجه به شرایط کنونی، آینده تجارت گازی ایران با ترکیه در هالهای از ابهام قرار دارد. این وضعیت نیازمند تحلیل دقیق و برنامهریزی استراتژیک برای بهرهبرداری از فرصتهای موجود و مقابله با چالشهای پیشرو است. اقتصاددانان بر این باورند که ایران باید به سرعت به نوسازی زیرساختهای گازی خود بپردازد و با بهرهگیری از فناوریهای نوین، بهرهوری و تولید خود را افزایش دهد. این اقدامات میتواند به ایران کمک کند تا جایگاه خود را در بازارهای جهانی بازپس گیرد و از فرصتهای جدید بهرهمند شود.
در نهایت، تحولات اخیر در بازار انرژی منطقه و پایان قرارداد گازی با ترکیه، نیازمند بازنگری در سیاستهای انرژی ایران است. با توجه به رشد تقاضای داخلی و تغییرات در بازارهای بینالمللی، ایران باید به دنبال راهکارهای نوین و پایدار برای حفظ و تقویت جایگاه خود در عرصه انرژی باشد. این امر نه تنها به تقویت اقتصاد ملی کمک میکند، بلکه میتواند به ایران در دستیابی به اهداف بلندمدت توسعهای نیز یاری رساند.
